historia całkiem inna .....
Wysłane przez nie
|
lulu (offline) |
Post #1 22-11-2010 - 20:02:51 |
|
k/Kwidzyna |
"Za forum bo bez niego niewiele bym znaczyła i niewiele dobrego bym otrzymała."
Nie mogę się całkowicie zgodzić z Tobą, jeśli chodzi o to zdanie, a właściwie o część zdania ; "niewiele bym znaczyła". Forum może bardzo pomóc, ale nasza wartość nie zależy od niego. Ty to Ty, i żadne portale nie stworzą Ciebie, to Ty możesz coś nowego wnieść tam, ubogacić, dać komuś impuls, pocieszenie, nadzieję i zarazem otrzymać coś dla siebie. Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna 
|
|
Jolar (offline) |
Post #2 22-11-2010 - 21:02:47 |
|
niedaleko Warszawy |
Historia przejmująca... choć bardzo "zbliżona" do moich odczuć, bez wątku rodzicielskiego (ten mam już za sobą dawno)... Otoczona ludźmi.., a jednak samotna "dryfująca" na swojej "wyspie bezludnej".... Wyobrażenia o szczęściu i spokoju...silnym męskim ramieniu...  zaczęły konfrontację z rzeczywistością (samotny powrót po pobycie w szpitalu - operacja "uzdrowicielska - rekonstrukcja" z przyczepionym "smyczą " pojemnikiem na ... wydzielającą się ciecz...pooperacyjną).. powrót zatłoczonym tramwajem w godzinach szczytu.. (nie wyglądam jeszcze na zasuszoną staruszkę, więc i o miejscu do siedzenia mogłam zapomnieć...)...pojemnik "smętnie zwisał... "ciągnęło" co pozostało po ... interwencji chirurga"..., no cóż zabrakło "kogoś", zabrakło czegoś..., pozostał smutek... żal (a były deklaracje uczuciowe)...pozostała ... pustka... (operacja "przecięcia wrzodu" .... zbierało, zbierało, aż trzeba było coś z tym zrobić  ) teraz jest mi o wiele lżej... nie myślę, czy ... ktoś pomyśli...lub domyśli się..., wszystko jest prostsze....jest mi lżej....
I tego Kochanie Ci życzę... przede wszystkim wiary w siebie..., spełnienia wszystkich marzeń, radości z macierzyństwa...i ... dalszych celów życiowych ... jakich, no cóż ty sama wiesz najlepiej, co Ci sprawia przyjemność ... mnie osobiście radość sprawiają podróże i kontakt z moimi dziećmi...(internetowy częściej niż realny, ale dość bliski kontakt) Wszyscy mamy swoje "małe szczęścia" i to one decydują... czy naprawdę jesteśmy szczęśliwe.... Pozdrawiam serdecznie.... " Nie daj się ludzie niech swoje myślą... Nie daj się z diabłem do piekła wyślą... Nie daj się warto być zawsze tylko sobą..." Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 22-11-2010 - 21:08:31 przez Jolar. |
|
andzia73 (offline) |
Post #4 23-11-2010 - 11:18:18 |
|
Gdańsk |
Wzruszająca historia.Ja dopiero jestem w blokach startowych zmagania się z chorobą...a cześć wstydu,bólu,akceptacji samej siebie już za sobą...Co dalej nie wie nikt....wie tylko Bóg....Każdy ma jakieś zadanie do wypełnienia,jakiś cel...Momentami przychodzi strach,uczycie beznadziei...ale walczyć trzeba...Wszystkiego dobrego
 
|
|
Polcia (offline) |
Post #5 23-11-2010 - 12:02:36 |
|
|
Dziewczyny to jasne jak słońce- rak a zwłaszcza leczenie onkologiczne oszpeca
ale to mija jak najdłuższa żmija  i po chorobie można wyglądać super a nawet lepiej niż przed choroba
Wymyśliłam hasło dla wszystkich amazonek: Wyglądam po raku lepiej niż przed rakiem Po raku jestem piękniejsza niż przed rakiem Po raku jestem bardziej kobieca niż przed rakiem Prawda jakie fajne hasła A jaki problem w to uwierzyć i wprowadzić w czyn żaden problem , według mojej skromnej opinii następne hasło jakie wymysliłam Po raku jak Ja zachcę, to nawet Brad Pitt mnie zechcę 
]Moje życie ani się nie zaczyna ani nie kończy na raku- rak to tylko przystanek w szary , pochmurny deszczowy dzień, po którym znów wyszło słońce[/b] p.s te zmiany bo koloruje literki Dano Ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już Twoja sprawa, jak Ty ją opowiesz ................. Marek Hłasko "Sowa, córka piekarza" Zmieniany 3 raz(y). Ostatnia zmiana 23-11-2010 - 12:14:25 przez Polcia. |
|
nie (offline) |
Post #6 23-11-2010 - 17:16:54 |
|
gdańsk |
Janusz jesteś partnerem dla swojej żony a to nie takie częste, wiem to od tych które wstydziły się biorąc wstyd na swoje barki.Patrzę przed siebie i widzę prostą drogę , patrzę w lustro i odnajduję siebie z przed lat , wymagało to czasu ale mogę śmiało powiedzieć że udaje się bardzo powoli ale do przodu.Nikt nie jest ideałem a ja myślałam że taki mnie się trafił. Pomyłka , jak jedna z wielu.1 grudnia proszę wszystkich wierzących o modlitwę za udany zabieg rekonstrukcji a pozostałych jak zwykle o dobrą myśl.bea
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem. 
|
|
Masza70 (offline) |
Post #7 26-11-2010 - 09:25:04 |
|
|
dokładnie, historia jednej z nas....
wiesz co? u mnie czasami świeci słońce i jest OK w życiu, a czasami czuję się tak samo. Samotność w chorobie i poczucie, że jest się wykluczonym z jej powodu z reszty zdrowych i roześmianych ludzi - to jest bardzo trudne do przełknięcia. Ja też się wybieram na szlak Św. Jakuba do Hiszpanii w przyszłym roku. Pozwolę sobie do Ciebie napisać później i popytać jak tam było  A na razie życzę wspaniałych nowych cycków, tak się akurat składa, że sztuczne cycki to nie tylko my będziemy nosiły )i życzę żeby nie bolało za bardzo po zabiegu i szybko się zagoiły rany. I mam też nadzieję, że to co złe już za Tobą.
o rany... przez Ciebie spóźniłam się do pracy po prostu musiałam to przeczytać do końca, to co napisałaś
 
|
|
nie (offline) |
Post #9 26-11-2010 - 17:51:14 |
|
gdańsk |
Polciu zaaaauuuuwwwaażone i wzięte do serca ...mocno .Dzięki za optymizm ale ja nie uważam za coś złego przyznanie się do porażek w chorowaniu , pisanie o nich jest swoistym oczyszczaniem siebie i odwagą na którą jest stać tylko odważnych .Zazdroszczę że w Twoim chorowaniu były tylko zwycięskie chwile.U mnie też takie bywały ale bywały też inne , mniej radosne a ten smutek zbliża ludzi i pomaga zrozumieć że rak jest dla ludzi i leczenie też jak to ujęła moja siostra .przykre , dokuczliwe byle skończyło się dobrze.Dzięki za potencjał optymizmu.bea
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem.
|
|
Polcia (offline) |
Post #10 26-11-2010 - 18:43:37 |
|
|
Ależ ja okropnie przeżywałam raka, to był dla mnie szok!!! A jeszcze bardziej trzasnęło we mnie,jak piorun , że guza miałam 5 cm i zajęte węzły a na forum wyczytałam, że dziewczyny miały małe guzy , z wyjątkiem Ali. Bardzo to przeżywałam , ale wmówiłam sobie tak- Ala miała 5 cm i żyje, to ja też i zawsze jej to powtarzam jak ją widzę!! Potem sobie wmówiłam, że duże guzy są mniej agresywne ( nie wiem czy to jest prawda) ale tak zaczęłam uważać i zdania nie zmieniam.
 , Potem , że owszem zajęte węzły ale bez przekroczenia torebki a to sama lekarz powiedziała , ze dobrze bardzo rokuje  .Na raka potrójnie ujemny- to super bo nie truję się tamoksifenami . Na wszystko znalazłam sobie wytłumaczenie na plus. A na samego raka , ze go miałam- to znalazłam jeszcze gorsze choroby niż rak , bo takie są chociaż trudno może nam w to uwierzyć .Na obciętą pierś- lepiej , że ucięli cycka a nie nogę czy rękę .Ze miałam 8 kursów chemii a inne dziewczyny miały 4 czy 6 to ja - dali więcej wiec bardziej skuteczna będzie chemia.
Ma każdy minus mam parę plusów i już. I tak ciągnę zgodnie z moim kolejnym hasłem: Alleluja i do przodu Dano Ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już Twoja sprawa, jak Ty ją opowiesz ................. Marek Hłasko "Sowa, córka piekarza" Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 26-11-2010 - 18:46:04 przez Polcia. |
|
mag_dag (offline) |
Post #11 26-11-2010 - 19:02:18 |
|
Sosnowiec |
potwierdzam w całej rozciągłości, pamiętam z poprzedniego forum i cieszę się Polciu, że teraz jesteś już "zreformowana" - każdy na dojście do optymizmu potrzebuje widać czasu, jedni mniej, inni więcej 
Gdyby mi coś przyszło do głowy, niech zaczeka. (Dominik Opolski) ----->  <-----
---------------------------------------------------------- |
|
Polcia (offline) |
Post #13 26-11-2010 - 20:07:00 |
|
|
nie wiem co to znaczy "zreformowana"
nie znasz mnie i chyba nigdy nie znałas na serio Mag Dag, tylko mogło Ci się wydawać, że mnie znasz bo wyrobiłas sobie subiektywną opinię po wirtualnych wpisach mam silny charakter i dlatego sama poradziłam sobie i z rakiem i 5 cm i zajętymi węzłami wszytko jest w głowie- juz pisałam kiedyś - mózg jest naszą siła i słabością staram się aby był moją siłą teraz np jestem chora bo ciągle mnie boli, spać nie mogę , biorę tony leków neurologicznych itd itd ale ja o tym nie myślę , tylko jaką sobie torebkę mam kupic O tak Toja znam mnie Ewcia, znają dziewczyny z podkarpacia z klubu, znałą dobrze SP Iwonka, Jolar, Katty i inne A A 
ps. AA to Atrakcyjne Amaznoki klub działa w Marylandzie , jest wesoło, zabawnie , ba jest cudownie a ja nawet na koniu galopowałam po górach Dano Ci życie, które jest tylko opowieścią. Ale to już Twoja sprawa, jak Ty ją opowiesz ................. Marek Hłasko "Sowa, córka piekarza" Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 26-11-2010 - 20:16:22 przez Polcia. |
|
betty (offline) |
Post #14 26-11-2010 - 20:16:14 |
|
|
ja sobie też wymyślałam plusy tej choroby, gdzieś o tym pisałam na pierwszym albo drugim wątku - nie pamiętam (SKS)
po pierwsze, że mam go ja a nie moje dzieci po drugie że to rak piersi a nie mózgu po trzecie, że bez cycka da się żyć normalnie, bez nogi byłoby trudniej itp. itd. to bardzo dobra metoda i u mnie się sprawdziła, teraz widzę że u Polci też 
|
|
mag_dag (offline) |
Post #16 26-11-2010 - 20:45:35 |
|
Sosnowiec |
oczywiście, że tylko tak Cię znam Polciu (czyli z wpisów na forum) i nigdy nie twierdziłam, że Cię znam naprawdę taką jaką jesteś skoro znamy się z czytania siebie nawzajem, to właśnie nasza opinia jest subiektywna - zresztą to głupie określenie akurat w tej sytuacji - poznać mogę tylko subiektywnie, bo to JA odczuwam i odbieram sygnały, mogę starać się spojrzeć na kogoś obiektywnie ale poznaję go zawsze subiektywnie - nie da się inaczej - poznawanie jest zawsze subiektywne więc z wpisów na starym forum tak się właśnie dałaś poznać Polciu - bardzo inna niż teraz, bo teraz potrafisz pisać optymistycznie i zarażać swoim optymizmem innych - i to jest wyraźna zmiana - czyli po mojemu "zreformowanie" (nie mylić z wątkiem o reformach z gadu-gadu  )
Gdyby mi coś przyszło do głowy, niech zaczeka. (Dominik Opolski) -----> <-----
---------------------------------------------------------- |
|
Masza70 (offline) |
Post #17 26-11-2010 - 20:49:38 |
|
|
A ja to widzę nieco inaczej.
Ja rozumiem potrzebę przelania na papier (czytaj: w sieć) swoich myśli. To daje mi poczucie jakiegoś ich uporządkowania, zmusza do tego, żeby ponazywać niektóre uczucia. Po prostu pomaga. Polcia, ja uważam, że Ty nie zrozumiałaś, jakoś niewłaściwie odebrałaś to wszystko co napisała Bea. Pewnie, że ten blog był dość depresyjny, za to szczery, i niech mnie licho! - która z nas nie przeżywała po części tego samego? ktoś może uważać, że to dla innych dołujące takie teksty, ja uważam, że ktoś, kto sam nie potrafi u siebie ponazywać niektórych emocji, przyjdzie tutaj przeczyta i pomyśli sobie - o matko, ja też tak miałam! Ja też tak rozliczyłam swojego raka jak Ty Polciu, próbowałam mu nawet poobcinać rozmiarów ale ekspert nie chciał mi przytaknąć (szkoda ).
Po tym co Bea przeżyła w krótkim czasie - a można by tymi nieszczęściami obdzielić parę osób, trudno kazać komuś w jej sytuacji być beztroskim, uśmiechniętym optymistą. Ja uważam, że to wszystko co nam przynosi los, na co nie mamy wpływu trzeba po prostu przyjąć i przeżyć. Uśmiechać się jak jest radośnie, płakać jak smutno, szukać otuchy jak przychodzi strach. Ja też uważam się za silną psychicznie osobę. Jednak daję sobie też pozwolenie na smutek, słabość, strach itd. Kurczę, chyba nie do końca napisałam o co mi chodziło, tak mniej więcej.
|
|
Al_la (offline) |
Post #19 26-11-2010 - 21:15:48 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Brawo Masza. Też już od pół roku staram się napisać "swoją historię", ale ciągle ją czytam i zastanawiam się, czy nie za dużo w niej smutku, czy powinnam pokazywać ten depresyjny nastrój po usłyszeniu diagnozy. Ale, jak mam pisać, że od razu wzięłam się w garść i byłam dzielna, to nie będzie moja historia.
Historia Beaty jest pełna dramatycznych emocji, ale prawdziwa. Myślę, ze będzie przykładem dla wszystkich amazonek czujących podobnie, że da się z tego koszmaru wyjść. A przecież o to chodzi 
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho 
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
nie (offline) |
Post #20 27-11-2010 - 14:36:07 |
|
gdańsk |
No właśnie tylko o to .Co tam połóg a zaraz menopauza , nie chcieli mnie operować bo laktację miałam nie do zniszczenia ale co tam , co tam że po roku odjęli mi drugą , co tam że po kolejnym usunęli jajniki macie rację człowiek trzyma się dopóki może a potem roztrzaskuje się na milion kawałków ale trzeba przez to przejść żeby się z tego otrzepać. Dziękuję tym które to rozumieją i zachęcam do pisania swoich depresji.Ja ze swojej już wyszłam pozostały po niej te wspomnienia .I dlatego warto je pisać by nie udawać nad odważnej jeżeli się ją nie jest .Ta odwaga jest w każdej z nas i pcha nas do życia a dowodami są kolejne lata i zakończone etapy leczenia.bea.
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem.
|
|
Haniap. (offline) |
Post #21 27-11-2010 - 15:58:45 |
|
Poznań Posty: 3733
Na forum od:
|
Beatko jesteś wspaniałą dziewczyną
W zeszłym roku napisałam książkę (za duże słowo, ale ma to taką właśnie formę), która jest rozliczeniem się z rakiem piersi. Nie wydałam jej i pewnie nigdy mi się to nie uda, ale samo pisanie jej było dla mnie swoistą terapią. Wywalenie z siebie całego strachu, buntu, agresji, która była we mnie bardzo mi pomogła. Teraz mam przerzuty i boję się chyba bardziej niż cztery lata temu. Teraz wiem co może mnie spotkać, wtedy wszystko było dla mnie nowe i szłam w to z ufnością, że lekarze wiedzą co robić. No i wtedy miałam motywację, której teraz za bardzo nie mogę sobie wymyślić..... Sama chęć życia mi nie wystarcza. "Nawet bardzo mały gest życzliwości nigdy się nie marnuje" Ezop 
|
|
ewad55 (offline) |
Post #23 27-11-2010 - 20:55:47 |
|
Stokholm |
Haniu!A może przelejesz książkę na forum,a my poczytamy,co?Czy mamy czekać na wydanie?Pomyśl?!Mamy wszystkie tu na forum podobne odczucia i warto się nimi podzielić!
Beatko,wspaniale opisujesz swoją depresję,i wiesz mam wraznie,ze to sa Twoje myśli,zapisane już dużo wcześniej,a teraz przekazane nam na forum.Kurcze dziewczyny tak cudownie piszecie!Macie talent!Piszcie,to Wasze pisanie naprawdę bardzo pomaga! 
Alu kochana nasza!Też coś napisałaś!?!Podziel się z nami.Prosimy!   
|
|
nie (offline) |
Post #24 29-11-2010 - 04:23:36 |
|
gdańsk |
Więc zachęcam wszystkie te bardzo dzielne i te mniej , otwórzmy najciemniejsze zakamarki swej "przyjazni"z rakiem i wygońmy go z nas raz na zawsze.O książce myślałam ale chciałam w to wmanewrować "ukochanego" by znalazły się jego odczucia też .a to jeszcze za świeże .Przeleję na forum moje zapiski z ciąży w której byłam bardzo szczęśliwą nic nie podejrzewającą że oto pod sercem oprócz dzidzi zamieszkał rak .Bo jestem lewostronna , genetyczna , niehormonalna z guzem 4, 5 cm z czarną chemią bez zabezpieczenia.Napisać chcę do wszystkich tych a w szczególności do ciężarnych by były czujne bo ten stan niczego nie gwarantuje.
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem.
|
|
nie (offline) |
Post #25 29-11-2010 - 04:34:48 |
|
gdańsk |
więc zrób mu na złość i pokaż że się nie dasz a ja jestem z Tobą i każda z nas.Polecam Ci książkę Antyrak szczęścia zdarzają się i to dosyć często jak wynika z niej i naszej obecności tu...bea
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem.
|
|
mag_dag (offline) |
Post #27 06-12-2010 - 16:07:06 |
|
Sosnowiec |
mało jest na świeci ludzi, którym wierzę na słowo, kilka razy się sparzyłam i polecam ostrożność zresztą nie ma to jak samemu poznać i mieć SWOJE i tylko swoje zdanie - zapewniam Cię Polciu, że niczyje słowa (ani dobre, ani złe) nie zastąpią mi nigdy moich własnych obserwacji
ale, że reklama dźwignią handlu to wiem, wiem 
Gdyby mi coś przyszło do głowy, niech zaczeka. (Dominik Opolski) -----> <-----
---------------------------------------------------------- Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 06-12-2010 - 16:07:33 przez mag_dag. |
|
nie (offline) |
Post #29 03-01-2011 - 08:28:06 |
|
gdańsk |
trochę zrobiło się gorąco , dyskusja zagrzała atmosferę a ja Wam napiszę tak " W życiu nie chodzi o to by przeżyć burzę ale by tańczyć w deszczu" wszystkim życzę dobrego i zdrowia i marzeń do spełnienia.bea
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem.
|
|
nie (offline) |
Post #30 03-01-2011 - 08:45:21 |
|
gdańsk |
3.01.2011 Po zabiegu czuję się słaba i jeszcze dużo upłynie czasu zanim powrócę do pełnej sprawności .Warto było tak cierpieć i tyle znów bólu sobie fundować? Tak. !!!! dr miał rację trzeba to zrobić by psychicznie stanąć na baczność! By odzyskać cząstkę siebie. By nie chodzić z plecakiem i kontrolować się czy coś mi wystaje, czy mogę się schylić , kupować ciuchy i wyzbyć się nakazów że to nie dla mnie , bieliznę nabywać w sklepach z bielizną a nie za niebotyczne ceny w specjalistycznych , strój kąpielowy nie pod szyję lecz wygodny , niekrępujący.( uwielbiam pływać!) Co tu dużo pisać zrozumieją mnie tylko te które są zrekonstruowane a te które nie odważyły się jeszcze podjąć takiej decyzji niech jej nie odkładają bo ....Życie może być wygodniejsze i prostsze wybór należy do ciebie...... niestety z całym "dobrodziejstwem inwentarza".bea
Gdyby Bóg podarował mi odrobinę życia ubrałbym się prosto, rzuciłbym się ku słońcu odkrywając nie tylko moje ciało ale i duszę . Przekonałbym ludzi jak bardzo są w błędzie myśląc że nie warto zakochać się na starość. Nie wiedzą bowiem że starzeją się właśnie dlatego iż unikają miłości. Powiedziałbym że śmierć nie przychodzi wraz ze starością lecz z opuszczeniem.
|
Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum.
Użytkownicy online
Gości:
460
Największa liczba użytkowników online:
77
dnia 11-10-2011
Największa liczba gości online:
14207
dnia 25-04-2022
