Przerzuty do kości
|
asiunia1012 (offline) |
Post #1 29-01-2014 - 21:43:22 |
|
Szczecin |
Witam,
moja Mama też ma przerzuty do kręgosłupa, dzis odebrałyśmy wynik rtg są pęknięcia w obu odcinkach oraz meta  . W poniedziałek jedziemy na konsultację radiologiczną.
Pozdrawiam |
|
asiunia1012 (offline) |
Post #5 03-02-2014 - 12:05:30 |
|
Szczecin |
Witam,
chyba tutaj powinnam napisać od razu, pisałam już na innych wątkach ale to chyba ten jest prawidłowy. Mama na dniach ma dostać zawiadomienie o pierwszym terminie naświetleń. W środę miała chemię, kolejną ma 19.02, czy nie za wcześnie po chemii na naświetlania? wiemy, że przerzuty są w kręgosłupie bo tylko tam miała robione RTG, ale nie wiemy co z pozostałymi kośćmi?- czy nie powinna mieć jakiś dodatkowych badań np. scyntygrafi przed wykonaniem pierwszych naświetleń? Czy można tak plątać chemię z radio?
Pozdrawiam |
|
Al_la (offline) |
Post #6 03-02-2014 - 13:26:24 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Myślę, ze skoro Mama jest tak leczona, to tak można
 
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho 
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
zuzia1 (offline) |
Post #7 03-02-2014 - 19:25:54 |
|
Gdańsk |
Witaj Asiunia. Wierzę, że się boisz, ale nie panikuj.
 Mamie potrzebny jest spokój i Twoje opanowanie. Zasugerujcie lekarzowi, żeby dał skierowanie na scyntygrafie kości. Wiele dziewczyn miało je. Ja zaliczyłam to badanie zaraz na początku leczenia kiedy poskarżyłam się once, że boli mnie kręgosłup. Na szczęście były to tylko zmiany zwyrodnieniowe. Ale myślę, że takie badanie bardzo przydałoby się mamie. Co do mieszania chemii i naświetlań to pierwszy raz spotykam się z taką metodą.  Obie formy leczenia bardzo obciążają organizm. Z reguły najpierw kończy się branie chemii. Potem organizm "odpoczywa" tzn. morfologia krwi musi osiągnąć prawidłowe wyniki, a potem dopiero jest radio. I też kontrola krwi. Przynajmniej jeden raz w trakcie naświetlań. Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i trzymaj się dzielnie. Cokolwiek czynisz czyń rozważnie i oczekuj końca. 
|
|
asiunia1012 (offline) |
Post #8 06-02-2014 - 13:52:13 |
|
Szczecin |
Dziękuję za te wszystkie ciepłe słowa i porady. Dzięki Wam łatwiej mi zrozumieć tą chorobę i wspierać Mamę. Często Jej opowiadam o Was, o tym jak wspieracie, pomagacie, radzicie! Kochane jesteście wszystkie!
Mama jutro ma pierwsze naświetlanie. Pozdrawiam |
|
Al_la (offline) |
Post #11 09-02-2014 - 11:28:02 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Bądź z nami Beatko. Pomożemy i wesprzemy, jak umiemy
A o przyjaciołach to święta prawda. I nie tylko choroba weryfikuje przyjaciół. Przez całe życie następuje ta, przykra dla nas, weryfikacja. Pocieszające jest tylko to, że jedni odchodzą, a na ich miejsce, przychodzą inni. Życzę Ci tych "innych"
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
dziubas (offline) |
Post #12 09-02-2014 - 12:33:01 |
|
Gdańsk |
Beatko!
 
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
|
Al_la (offline) |
Post #17 20-02-2014 - 21:45:00 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
mariangel (offline) |
Post #19 20-02-2014 - 22:26:12 |
|
Zawiercie |
Przeszywający na wskroś smutek bije z Twojej wypowiedzi. Chyba rozumiem... Na początku choroby miałam taki etap załamania, że właściwie nie przejawiałam chęci leczenia, szczególnie, że choroba była już dość zaawansowana. Nie chciałam z nikim rozmawiać i nie przyjmowałam słów pocieszenia. Odsunęłam się od ludzi, nawet najbliżsi mieli utrudniony kontakt ze mną. W pracy też szalałam, żeby uporządkować sprawy - tak, jakbym się już żegnała... Potwornie bałam się leczenia, skutków chemii i straciłam nadzieję. Moja przyjaciółka, nie wiedząc juz co robić, przywiozła do mnie znajomą bioenergoterapeutkę. Nie wiem, na czym to polegało, bo byłam do niej sceptycznie nastawiona, ale .... pomogło. Postawiła mnie do pionu i poukładała nieco w głowie.
Podjęłam walkę i wygrałam. To prawda, że odtąd już zawsze mnie (nam) będzie towarzyszył strach i nie wiem, jak bym się zachowała w przypadku wznowy, ale dziś uważam, że WARTO WALCZYĆ!!! Skoro widzisz i doceniasz piękno w życiu - ratuj je!!! Szanse są zawsze. Beatko - tutaj cała rzesza Koleżanek będzie Cię wspierać, kibicować Ci i trzymać kciuki. Walcz o swoje życie, Kochana Przyjaźń jest najpiękniejszym ze wszystkich prezentów, jakimi możemy zostać obdarowani aby szczęśliwie ukształtować swoje życie Epikur |
|
Al_la (offline) |
Post #20 20-02-2014 - 22:40:27 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Beatko, jest na forum kilka osób walczących po raz drugi.
Tu można z nimi porozmawiać [amazonki.net]
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
minia511 (offline) |
Post #22 21-02-2014 - 07:03:44 |
|
Będzin |
Beatko, czytając Twój wczorajszy wpis widzę siebie, z tą różnicą, że jestem już na emeryturze, nie pracuję więc mam więcej czasu na przemyślenia. Najpierw rak szyjki macicy, operacja radykalna, rak, bez chemii i bez radio przeżyłam 17 lat. Ogromny strach przed każdą kontrolą ale byłam młodsza, chciałam żyć. Gdy onkolog powiedział, że jestem zdrowa, nie trzeba kontroli, to po 3 dniach odczytałam wynik mammografii, rak piersi. Załamka całkowita, wściekła sama na siebie, po co pchałam się na mammografię jak nikt mi tego nie zlecał. Przeżyłabym te kilka lat bez tego strachu o jutro. Mąż wręcz kazał mi jechać na dodatkowe badania, wiernie towarzysząc mi za każdym razem. Potem operacja oszczędzająca, bez ruszania węzłów chłonnych. Niby jest dobrze, ale są te 2 połowy, jedna mówi wio, druga prrrr. Nie potrafię wybiegać myślami dalej niż na tydzień, żadnych planów, obdarta z marzeń,,, I ten strach, cholerny strach, że gdzieś zaboli to rak, czekam na przerzuty, bo przecież będą. Jeśli chodzi o przyjaciół, to po pierwszej chorobie miałam dużo, pracowałam, byłam lubiana, telefon ciągle dzwonił. Teraz po drugiej operacji, jakoś zmniejszyła się liczba przyjaciół, telefon milczy, została tylko garstka, starczy palców u jednej ręki. To na tym forum mam przyjaciół, wirtualnych, ale prawdziwych, choć łzy często myją moje gałki oczne. Beatko, jesteś jeszcze młoda, dasz radę w walce, wiele tutejszych Amazonek miały wznowy, przerzuty ale dzięki ich silnej chęci do życia pokonały chorobę. Ty też pokonasz, wierzę w to i życzę abyś się nie poddawała.
|
|
DanaPar (offline) |
Post #24 21-02-2014 - 12:52:30 |
|
Police |
Beatko próbuję zrozumieć co czujesz. Wiem, że zrozumieć może tylko osoba, która doświadczyła nawrotu.
Ale mimo wszystko się wtrącę. Znam osobę, która poradziła sobie najpierw z przerzutem do płuc, żeber i mostka. Po jakimś czasie do wątroby i do kręgosłupa. Podpisała zgodę na jakieś eksperymentalne leczenie. Kręgosłup zoperowali, jakiś element z tytanu wstawili. Chodziła jakiś czas w pasie usztywniającym. I przez okres terapii prawie nie jadła. Po prostu nic jej nie wchodziło. Jogurtem popijała pół bułki. Trwało to godzinami, ale się zmuszała. Wydawało się, że już czas będzie się z nią żegnać. A ona wciąż żyła. Nie wiem, czy to cud wymodlony (co niedzielę przyjmowała komunię św.) czy zastosowane leczenie, czy wola życia. Albo może wszystko razem. Od tamtego czasu minęło 6 lat i moja koleżanka ma się dobrze (od pierwszego rzutu choroby to już chyba z 12 lat). Kochana nie wyręczaj Pana Boga. Zrób wszystko, co w ludzkiej mocy by wyzdrowieć. Życzę Tobie z całego serca, by spełniły się Twoje marzenia i gorąco pozdrawiam 
|
|
beata40 (offline) |
Post #26 21-02-2014 - 19:34:17 |
|
Bieszczady |
W tej chwili mój humor się poprawił i to bardzo. Dzwoniłam do lekarza - WĄTROBA JEST CZYSTA!!!!!!!!!!!!!!!
 A kosteczki pokonam, dam radę. Gdy dowiedziałam sie 3 tygodnie temu o przerzutach do kości - świat się zawalił. A teraz te przerzuty "tylko" do kości są wspaniałą wiadomością. Czy świat nie jest cudowny??? Czy Bóg nie jest wspaniały??? Mam jeszcze zrobić badanie PET, pytałam lekarza czy zwłoka nie pogorszy sytuacji. Ale mi powiedział, że warto zrobić PET-a. Więc mu ufam. A w międzyczasie mam porozmawiać z ortopedami. Jest dobrze. Będzie lepiej. Bardzo Wam dziękuję za mądre słowa, czytałam, ryczałam, czytałam, ryczałam. Teraz nadal niewiele mi trzeba, aby płakać, ale już jest w środku radość, która mnie rozsadza. Już się tak nie boję.  Dziękuję każdej z Was... A dla tych, którzy dziś wątpią i którym świat się wali - popatrzcie na mnie. Wczoraj się waliło, dziś jest pięknie.
|
|
Al_la (offline) |
Post #27 21-02-2014 - 20:03:17 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
elisabeth (offline) |
Post #28 21-02-2014 - 20:09:59 |
|
Lubuskie |
Każda z nas doznaje takich wzlotow i dołków,cieszę się że masz dobre wieści,będę kciuki trzymać za pomyślny przebieg leczenia W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem. 
|
Brawo kochana, trzymam barrrrrrrrrrrrrrrrrrrdzo mocno kciuki.