Cytuj
agunia76
Dziewczyny a jak że słodyczami?niewiem czy już był taki wątek czy nie , ale ja mam duży problem.Ponoć przy naszej chorobie nie powinno się jeść cukru ?przed chorobą tak nie miałam, nie przepadałam za słodkim a teraz - nie mogę się powstrzymać zakazany owoc bardziej smakuje !!zjem ciastko czy co kolwiek a później mam wyrzuty sumienia i jestem zła na siebie ....

Cytuj

Problemu cukru w diecie nie można kategoryzować -
nie każdy cukier jest od razu „zły”
.
Nie zapominajmy, że węglowodany to podstawowa grupa składników odżywczych dla ludzkiego organizmu i ich zawartość w diecie zdrowego człowieka powinna wynosić od 45-55%.
W jadłospisie diabetyka czy osoby otyłej cukry powinny pokrywać 45% zapotrzebowania na
kalorie, ale już pacjent z niewydolnością wątroby – będzie potrzebował ich w diecie aż 65%.
Pojęcie cukry inaczej węglowodany, kryje w sobie ogromną liczbę związków – od sacharozy
po błonnik. Ogólnie grupę węglowodanów dzielimy na cukry proste i cukry złożone. To co
powinno być w diecie ograniczone (<10%) to cukry proste, reszta węglowodanów złożonych stanowi fundament zdrowej diety. Cukry proste (glukoza, fruktoza, galaktoza, maltoza,
laktoza, sacharoza) oraz skrobia (cukier złożony, ale zbudowany z cząsteczek glukozy, do
których bardzo szybko się rozpada) to substancje wszechobecne w pożywieniu i nie jesteśmy ich w stanie zupełnie wyeliminować. Nawet jeśli, ktoś całkowicie usunął ze swojej diety
cukier biały, słodycze i dżemy to nadal przyjmuje pewną ilość cukrów prostych z innymi
produktami. Cukry proste obecne są choćby w produktach mlecznych, owocach, sokach,
miodzie, produktach z białej rafinowanej mąki (pieczywo, makarony), przetworzonych płat
kach śniadaniowych, w piwie, warzywach skrobiowych, a nawet w niektórych produktach
wędliniarskich czy konserwach rybnych. Wreszcie prawie wszystkie węglowodany złożone i tak ostatecznie rozpadają się do glukozy. Tak więc zupełnie nie da się „wyrzucić” cukrów
z diety i nie jest to potrzebne, ale na pewno cukry proste należy w diecie ograniczać. Nadmiar cukrów prostych to ogromny ładunek kaloryczny, zazwyczaj
bez dodatkowych wartości odżywczych, który nasz organizm zamienia w tłuszcz. A od otyłości już tylko krok do
rozwoju innych chorób: cukrzycy, chorób serca i stawów, a w onkologii otyłość jest skojarzona ze zwiększonym
ryzykiem zachorowania na m.in.: raka piersi i trzonu macicy, raka jelita grubego, raka prostaty.
W przypadku chorego na chorobę onkologiczną szczególnie trzeba skupić się na właściwym jadłospisie, tak,
aby dostarczyć odpowiednią ilość i jakość kalorii, wszystko we właściwych proporcjach - w kontekście rodzaju
i stopnia zaawansowania choroby, rodzaju i etapu leczenia, chorób współistniejących, głównych objawów. Nie
można dopuścić, aby pacjent rozwinął niedożywienie, a samodzielnie układane diety na podstawie informacji
zawartych w internecie zazwyczaj eliminują całe grupy pokarmów powodując głębokie niedobory w makro- i mi
kroskładnikach diety. Pamiętajmy też o tym, że wszystkie komórki – a przede wszystkim zdrowe, potrzebują glukozy jako podstawowego „paliwa” do pozyskiwania energii niezbędnej do życia. Największe zapotrzebowanie
w tym zakresie mają komórki nerwowe i krwinki czerwone – bo żyją wyłącznie dzięki glukozie i nie potrafią pozyskiwać energii z innych źródeł. Inne komórki np. serca, mięśni czy przewodu pokarmowego potrafią pozyskiwać
glukozę z rozpadu tłuszczy. Komórka nowotworowa również potrzebuje glukozy do swojego metabolizmu. Ale
nie oznacza to, że mamy niejako przy okazji „zagłodzić” wszystkie zdrowe komórki organizmu, bo zdrowe układy i narządy warunkują możliwość leczenia onkologicznego i dają potencjał do rekonwalescencji po leczeniu