Nowa
|
anulka11221 (offline) |
Post #1 09-10-2012 - 20:46:50 |
|
Norwegia |
|
|
ady (offline) |
Post #2 09-10-2012 - 20:54:11 |
|
|
dasz dasz! jeśli tylko kochasz życie, a tu zawsze znajdziesz pomoc i odpowiedź na wiele pytań
Pozdrawiam Ada A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój.. 
Przekaż 1% dla mojego bratanka: [dzieciom.pl] Marcelek |
|
anulka11221 (offline) |
Post #3 09-10-2012 - 21:07:12 |
|
Norwegia |
|
|
lulu (offline) |
Post #4 09-10-2012 - 22:35:11 |
|
k/Kwidzyna |
Masz prawo się bać. Ja też prawie pięć lat temu żegnałam się z życiem ... jak widzisz ciągle jestem. Wierz mi, pomału opanujesz ten strach, a później pozbędziesz się go. Myśl teraz o tym, że dzięki operacji pozbędziesz się drania. To teraz jest najważniejsze. A przecież masz mieć rekonstrukcję, więc po wyjściu ze szpitala będziesz nówka że hej.
 Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna 
|
|
filipinka35 (offline) |
Post #6 10-10-2012 - 09:09:07 |
|
|
Anulka wiem,ze sie boisz to normalne ale uwierz, ze ten strach minie. Najwazniejsze to wyciac gada.
Ja tez dwa lata temu oczyma wyobrazni widzialam siebie w trumnie. Jak widzisz pisze to i zyje i zakonczylam wczoraj leczenie; mastektomia, chemia, radio i herceptynka i jest ok. I z Toba tez tak bedzie.  Zycie jest najpiękniejsze !!! Prowadzę bloga kulinarnego: Kulinarne inspiracje Moniki. Po informacje zapraszam do mojego profilu (domku) znajdującego sie na Naszym forum. |
|
anulka11221 (offline) |
Post #7 11-10-2012 - 20:19:54 |
|
Norwegia |
|
|
lulu (offline) |
Post #8 11-10-2012 - 20:26:18 |
|
k/Kwidzyna |
Anulka sama widzisz, że nic innego Ci nie pozostaje jak myśleć pozytywnie. Diagnoza jest, leczenie będzie, będziesz w dobrej klinice. Przecież my to przeszłyśmy i jesteśmy, i żyjemy. Może pomyśl tak; nie będę się bała, bo strach nic nie pomoże a tylko szkodzić może.
Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna
|
|
anulka11221 (offline) |
Post #9 11-10-2012 - 21:12:50 |
|
Norwegia |
|
|
Parabola (offline) |
Post #10 11-10-2012 - 21:16:39 |
|
Nowy Sącz |
Anulka też miałam 45 lat jak zdiagnozowano mi raka...... umierałam ....uwierz mi ... 
Jestem... żyję.... w listopadzie minie 9 lat od operacji.... 
Przeszłam chemioterapię, radioterapię.... bo gad nie był zależny od hormoterapii.... Jestem.... żyję i mam_się_dobrze_i_na_tym_pozostanę.... 
Mam jeszcze parę spraw na _tym_świecie_do_załatwienia.... 
PS.... trzymaj się będzie dobrze..............
|
|
filipinka35 (offline) |
Post #11 11-10-2012 - 21:17:14 |
|
|
|
|
anulka11221 (offline) |
Post #12 11-10-2012 - 21:22:25 |
|
Norwegia |
|
|
filipinka35 (offline) |
Post #13 11-10-2012 - 21:27:25 |
|
|
|
|
aquila (offline) |
Post #14 11-10-2012 - 21:34:15 |
|
|
powiem tak - bardziej ryczałam na wieść, że nie będę miała jednoczasówki niż na wieść o tym, że mam raka; tak wiem, bardzo gupia byłam ;-) (ale niestety jestem z tych co jakość życia przedkładają często nad samo życie :/) pierwszą noc w szpitalu po operacji pochlipiwałam, po wypisie do domu szaleńczo zaczęłam czytać artykuły na temat rekonstrukcji, w zasadzie to w d*pie miałam jaki będzie wynik histopato, interesowało mnie to, czy będę se mogła szybko odtworzyć cycka; a po jakimś czasie ... po kilku(nastu) dniach zupełnie mi się odmieniło; a jak już się okazało, że nie mam dalszego leczenia i że mogę się już zapisywać na rekonstrukcję, to przestało mi się śpieszyć; se postanowiłam deczko odpocząć od lekarzy i szpitali; brak cycka to nie tragedia, tylko letki dyskomfort; brak ręki, nogi czy oka by mi doskwierał bardziej; a zaznaczam, że jestem duuużo od Ciebie młodsza  It's just a ride ... |
|
anulka11221 (offline) |
Post #15 11-10-2012 - 21:42:21 |
|
Norwegia |
|
|
Magda (offline) |
Post #16 12-10-2012 - 08:27:25 |
|
Jastrzębie Zdrój |
 kochana trawkę pokosisz w odpowiednim czasie ....ja koszę trawę ...jestem lewostronną amazonką i w dodatku leworęczną...okna też myję nie posiadam służby...bo sama mieszkam...kochana wszystko wróci w odpowiednim czasie...teraz skup się na leczeniu i wyleczeniu  
|
|
lulu (offline) |
Post #17 12-10-2012 - 11:58:47 |
|
k/Kwidzyna |
Anulka tak się stało, że teraz bardziej fizycznie pracuję niż przed zachorowaniem. W pierwszym roku po operacji bardzo uważałam, ćwiczyłam aby dojść do sprawności. Teraz zaiwaniam jak mały motorek i póki co jest ok. Więc się nie nakręcaj tylko spokojne poddaj się leczeniu i bierz z nas przykład ... początki miałyśmy takie jak Ty ... strach, obawa ... teraz pełnia życia
Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna
|
|
Kama1 (offline) |
Post #18 12-10-2012 - 13:04:30 |
|
Wrocław |
Też czekam na operację, mają mnie wezwać do szpitala tak za około tydzień.
Jedziemy na tym samym wózku i nie będę się powtarzać ale mam takie same obawy jak Ty. Ale wierzę że bedzie dobrze, a bynajmniej staram się. Na razie sprzątam mieszkanie i robie zapasy aby potem nie musieć stać przy garach, małe malowanko w mieszkaniu i jakos czas leci. Trzymam kciuki za Ciebie. Pozdrawiam gorąco. 
|
|
anulka11221 (offline) |
Post #19 12-10-2012 - 15:39:30 |
|
Norwegia |
|
|
anulka11221 (offline) |
Post #20 31-10-2012 - 20:48:28 |
|
Norwegia |
|
|
mituraewa (offline) |
Post #21 31-10-2012 - 21:01:54 |
|
Gdańsk |
anulka! Cieszyć się, że już po operacji, że udało się uratować pierś, nawet jeżeli cycol ma kraterek, cieszyć się, że węzły czyste, cieszyć się, że mąż zabrania, bo chce dobrze przeca i stawić czoło leczeniu, bo to dla zdrowia jest
Zanim zaproponowali mi jednoczasówkę, byłam przygotowana na amputacje obu piersi i BYŁAM PRZYGOTOWANA, bo chciałam być zdrowa! Dzisiaj po prawie dwóch latach, z sylikonami zamiast cycków, po praniu chemicznym i na Tamosiu żyję i mam się dobrze 
Bierz " byka za rogi" i myśl tylko o tym, że to wszystko po to, coby zdrowym być! 
|
|
lulu (offline) |
Post #22 31-10-2012 - 22:11:09 |
|
k/Kwidzyna |
Anulka nikt Ciebie nie chce ograniczać ale na początku to dbaj o siebie, nie przepracowuj się. Mąż w trosce o Ciebie to mówił.
Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna
|
|
DanaPar (offline) |
Post #24 29-11-2012 - 11:19:05 |
|
Police |
Anulka,
a ja Ci życzę, byś się trochę popieściła z sobą i skrzętnie korzystała z pomocy bliskich. Nie dlatego, że nie dasz sobie sama rady, ale by Ci było miło. Ja chorując nie przerwałam pracy i uważam że zbyt mało korzystałam z pomocy bliskich, którzy byli blisko i byli chętni do pomocy. Ale ja uprty, ambitny baran (taka zosia samosia) uważałam, że dam sobie radę. Sama jeździłam na chemię, radioteraię, ściąganie chłonki. Co prawda do szpitala miałam tylko 15 km. Ale po co? Dziś bym korzystała w większym stopniu z pomocy bliskich. Myślę, że oni tego by potrzebowali, by być potrzebnym. Droga Anulko, wszystko się ułoży, a po chorobie (wygranej z nią - bo nie ma innej opcji) będziesz żyła pełniej, a może i szczęśliwiej. Serdecznie pozdrawiam 
|
