nasi mężczyźni
|
kasiaf (offline) |
Post #4 23-02-2013 - 19:00:30 |
|
SZKLARĘBA |
to powiedz mu ,żeby się pocalował w....4 litery
to nie grypa i musi sie z tym pogodzić .... ja jestem nerwus i powiedziałabym ,że jak mu nie pasuje to wie gdzie są drzwi...ale czy na pewno bym tego chciała?  Ja w nerwach mówie dużo ale mój mąż już bierze na mnie poprawkę i nie bierze tego do siebie
mam szczęście ,że go mam a on ma szczęście,że ma mnie   - Żyj! - powiedziała nadzieja. - Bez Ciebie nie mogę - odparło cicho życie. |
|
jagodula (offline) |
Post #6 23-02-2013 - 20:54:15 |
|
Sławkow |
 Ewo, takie stwierdzenia bardzo bolą, ale pomyśl, że dla niego to też nie łatwa sytuacja. Mój mąż, chociaż ANIOŁ! ( bo ze mną to tylko święci mogą wytrzymać) też ma chwile kiedy głupio gada. Na początku, był przerażony i zupełnie wyłączony Stupor. Potem buntował się, pyskował na służbę zdrowia, na dzieci ( bo albo były za często, albo za rzadko) teraz najczęściej ma do mnie ale.... albo do siebie!!!!!!!!!! Choraba nowotworowa niszczy nie tylko zdrowie ale często relacje między ludźmi. A może poszukaj pomocy psychologa? Dla was obojga.
|
|
Al_la (offline) |
Post #8 24-02-2013 - 12:32:44 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Ewo, poczytaj sobie ten wątek [amazonki.net] W zasadzie oba wątki można by połączyć.
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho 
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
.... powiedzmy ,że znam to z mej autopsji ... ale cóz, na razie muszę dojść do siebie a potem ... zrobimy porządek .|
bozena_stanczyk (offline) |
Post #11 05-03-2013 - 11:06:32 |
|
Tomaszów Mazowiecki |
Nie mogę narzekać.Moją diagnozę otrzymał mąż przez telefon,dzwonił patomorfolog,mój pierwszy lekarz.Po powadze na jego twarzy widziałam,że nie jest fajnie.
Kiedy mi powiedział,ogarnął mnie strach i płacz i bezradność...(po domu krzątała sie moja 2-letnia córka a starsza była w szkole.) Potem krótko i rzeczowo przedstawił plan uzgodniony z lekarzem co do procedury i terminu operacji. nie wiem co sam przeżywał bo już raz uciekłam pani śmierci spod kosy w w wieku 34 lat(w śmierci klinicznej byłam ponoć 7 minut) Potem,najprawdopodniej ,żeby odwrócić moją uwage powiedział jakiś żart w stylu-już nie masz jednego jajnika to i cycka nie będziemu opłakiwać.Nie pamiętam dokładnie bo bylam wszoku,ale wiem ,że mnie to rozśmieszyło i nastawilo jakoś od początku pozytywnie.O chorobie nic kompletnie nie wiedziałam,bo to było pponad 17 lat temu.Ta choroba była wtedy komletnym tabu.
nie pamiętam reakcji w następnych dniach ale wiem ,że mimo powagi sytuacji pomagał mi zachować pewien dystans i pozytywne myślenie. Było to ważne bo miałam przed oczami citke,która chłop opuścił po operacji i odzedł do innej.... |
|
nenar (offline) |
Post #12 05-03-2013 - 20:56:38 |
|
Czaplinek |
Ja też nie mogę narzekać. Mój mąż był ze mną w chwili gdy dowiedziałam się o nowotworze, mocno trzymał mnie za rękę. Potem musieliśmy być dzielni bo dzieci były obok. Płakałam w jego ramionach wieczorem, a On nie mówił nic tylko mnie przytulał.
Teraz jest ze mną na każdej chemii, potem przez tydzień czasu, gdy ja dochodzę do siebie, gotuje, sprząta, pierze, opiekuje się dziećmi. Mieszkamy zagranicą i mamy tylko siebie... 
|
|
Perełka (offline) |
Post #13 06-03-2013 - 01:16:49 |
|
|
Gdybym cokolwiek złego powiedziała o moim mężu bylabym najwieksza zołzą pod slońcem.
Był przy mnie podczas diagnozy- wtedy, kiedy ja baba, ktora nikomu nie dała sobie w kasze dmuchać rozsypała sie w sekundzie jak domek z kart. Ja beczałam, on mnie przytulał i beczał ze mną. Był przy mnie każdego dnia kiedy leżałam w szpitalu, siedział pod salą operacyjną, jeżdził ze mną na radioterapie, jeździ na wszystkie badania i kontrole. Nie robi tego bo musi-on chce. Byl moją najlepszą pielegniarka kiedy lizałam rany. Teraz kiedy prochy sparwiaja, że czasem bije mi na dekielek i wybucham z byle powodu zachowuje anielską cierpliwość, uspakaja i tlumaczy jak dziecku. Dzięki temu nie dochodzi między nami do spięc i bardzo szybko sie wyciszam. Ewa piszesz, że stan zakochania z męża strony już chyba minał? Dobrze, że piszesz "chyba". Postaraj sie usiąśc z nim i szczerze porozmawiać. Czasem facet pod wplywem silnych przeżyć udaje twardziela, ktorym w rzeczywistości nie jest. Moze kocha cię nadal jak dawniej, może nawet wiecej, ale stał sie mniej wylewny? Nic tak nie szkodzi związkowi jak domysły. Lepiej otwarcie wyznać parnerowi czego się oczekuje, co boli. Poza tym dziewczyny nie oszukujmy wiele zależy od nas. Oczekujemy od facetów czułości, wyznań, ale czy my tak robimy w druga stronę? Czy wiele z nas nie uwaza przypadkiem, że to facet powinien o nas ciągle zabiegać? Prawda, tyle tylko, że my powinnysmy robic dokładnie to samo. Podsycajmy ten żar, nie pozwólmy mu się wypalić. 
|
|
jano0244 (offline) |
Post #15 30-04-2013 - 15:12:34 |
|
Mrągowo Posty: 764
Na forum od:
|
Ewo, ja jestem facetem, przyznaję się do tego. I znam w realu kilku innych mężów amazonek.
Jestem pewien, że (z wyjątkiem jednego) każdemu z nas jest wstyd za tego typu "kolegów" i "mężów". Nie wszyscy są tacy, choć może jest wielu... 
Nas dwoje, choroba tylko jedna... |
|
bozena.krenc (offline) |
Post #17 02-11-2013 - 12:29:14 |
|
Gdańsk |
|
|
Al_la (offline) |
Post #18 02-11-2013 - 12:32:50 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
A co myślisz, że kilkudziesięciu tysiącom amazonek ktoś mężów/partnerów pokradł?
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
anna2008 (offline) |
Post #19 02-11-2013 - 12:42:16 |
|
Bydgoszcz |
   
  "Przyszłość, zanim wkracza, zawsze przedtem puka." - Francois Mauriac 
"To co się dzieje teraz i po 'teraz' ,tak długo nie ma znaczenia,dopóki jutro jutra,jest takie samo,jak wczoraj wczoraj" |
|
doria (offline) |
Post #20 02-11-2013 - 13:21:53 |
|
Kraków |
Tak sobie pomyslałam,że jakby amazonka nie mogła mieć faceta, to świadczyłoby o tym,że na tym ziemskim padole właściwie nie ma już prawdziwych, dojrzale myślących facetów . To byłoby straszne, ale na szczęście tak nie jest. Dowodem na to jest równiez mój mąż - przyjaciel, który mnie wspiera, ale nie trzęsie sie nade mną i zawsze mi daje do zrozumienia, że będzie dobrze i nie może być inaczej. I tego mi trzeba .Wiem,że mam bardzo dużo szczęścia i dziękuję za nie każdego dnia.
|
|
Rudzia (offline) |
Post #21 02-11-2013 - 13:42:39 |
|
Warszawa |
 Bożenko a co to za pytanie???? Normalnie aż mnie w łóżko wbiło !
A przepraszam ,że zapytam a dlaczego Amazonka ma nie mieć faceta??? partnera??? kogokolwiek??? Amazonka czyli Ja ...Ty ...i inne Moje Duszki są tak samo a nawet się pokuszę o stwierdzenie iż bardziej ponętne i piękniejsze niż kiedykolwiek w całym swoim życiu. To nie w cycku tkwi "Twoja uroda" ale w Całej Tobie !!! Teraz jesteśmy wyczulone na pewne bodźce i doceniamy tę "inność" ale na Boga!!!!!!!!!!!!!! w niczym nam to nie ujmuje. Ja owszem miałam małe zachwianie ale to jak rzęski wypadły i brwi ale nigdy z braku piersi. A dziś ... jestem piękniejsza i na zewnątrz i w środku. Mam to coś !!! ( eeeeeeeee jak to Wiola napisała "qurwiki" w oczach" ) Owszem są przypadki iż ... mężczyźni ( mężowie, partnerzy...) uciekają od Nas gdzie pieprz rośnie ale ...są i przypadki ,że w tym okresie przeżywasz drugą młodość i ...miłość.  . Mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć , TAK AMAZONKA MOŻE MIEĆ FACETA ... nawet dwóch, trzech...
Jeśli Ty siebie zaakceptujesz, pokochasz swoje ciało z lub bez cycka i nie będziesz demonizować tego faktu to Twój "ktoś" będzie Ciebie też kochał ,adorował i takie tam inne  . Uwierz w siebie w swoje siłę...bo jesteś Amazonką ! A one są walecznymi ,pięknymi na duszy i ciele Kobietami !
"Cha do dhuin doras nach d’fhosgail doras" |
|
Rudzia (offline) |
Post #24 02-11-2013 - 14:00:29 |
|
Warszawa |
 tak tak wiwibis "każda potwora...."
i fakt są też jeszcze na ziemi Panowie ,którzy głęboko patrzą w oczy  a nie w dekolt ... doceniają rozmowę, twój czar osobisty, Ciebie całą a nie ... kawałek "tkanki tłuszczowej".
"Cha do dhuin doras nach d’fhosgail doras" |
|
Rudzia (offline) |
Post #26 02-11-2013 - 14:50:52 |
|
Warszawa |
Hmm... wiem, że nie wszyscy są tacy bo znam takowych i doceniam ich!! Wartościowi mężczyźni i ...odważni ! A co do tej drugiej strony... Hmm... myślę tak jak w swoim przypadku nie to co widać się liczy a to co w środku, nie oceniam po wygladzie i niby "defektach" doceniam po osobowości. A spojrzenia na basenie ...oj a niech sobie patrzą... niech się wstydzi ten kto widzi... Raczej osoby na nas zerkające nie wiedzą jak się zachować i to one są śmieszne i żałosne.
Ha i pomyśl sobie... basen ... i para na nim Amazonka i Amazon ... cudnie !! Ależ to kuszące hi hi... wiem wiem szalona i wariatka ale ja lubię ludzi zaskakiwać ...wtedy nie wiedzą co powiedzieć. Człowiek jest piękny sam w sobie ! I takim go widzą jakim sam chce aby oni go widzieli... Wy mnie widzicie jako wariatkę Rudzię nie rudą ...ale i tak mnie lovacie ha ha. Buziaki dla wszystkich 
"Cha do dhuin doras nach d’fhosgail doras" |
|
jano0244 (offline) |
Post #28 02-11-2013 - 18:35:35 |
|
Mrągowo Posty: 764
Na forum od:
|
Na podstawie znanych mi faktów, moja teza jest następująca:
"Choroba nie jest powodem odchodzenia facetów, jest co najwyżej pretekstem do odejścia. Zanim nadeszła choroba, chorował już związek dwojga ludzi, choć być może żadne z nich tego nie zdążyło zauważyć. Jeśłi ktoś odszedł na wieść o chorobie żony/partnerki, najprawdopodobniej i tak by to kiedyś zrobił."
Nas dwoje, choroba tylko jedna... |
|
ira (offline) |
Post #29 02-11-2013 - 19:09:29 |
|
Pabianice |
Kiedy po mastektomii czułam się okaleczona, zastanawiałam się, co czuje mąż, on zapytał: "czy gdyby tramwaj uciął mi nogę, kochałabyś mnie mniej?"
Podziałało. Pewno, że cyc mi nie odrósł, rekonstrukcji nie zrobiłam - może właśnie dlatego, że nie mam z tym wielkiego problemu. 
|
|
andzia73 (offline) |
Post #30 02-11-2013 - 20:49:15 |
|
Gdańsk |
Bo my nie mamy takich zwykłych facetów
...My mamy najwspanialszych,najukochańszych,najcudowniejszych,niepowtarzalnych,znoszących nasze kaprysy,mających ogromną cierpiwosć i co najwazniejesze bo są przy nas...I co to mało? ..Czasami zdaży sie jakis niedorobek,ale to rzadkosc na szczęscie  
|
