Co Polacy myślą o klauzuli sumienia?
Wysłane przez Al_la
|
lulu (offline) |
Post #1 28-07-2014 - 22:10:47 |
|
k/Kwidzyna |
Ech, trudny temat.
Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna 
|
|
Al_la (offline) |
Post #4 29-07-2014 - 13:46:40 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Fakt, takie tematy ożywiają dyskusje, choć zaczynając temat nie myślałam o potrzebie ożywiania 
Temat na czasie, więc można podyskutować. Ile nas tyle pewnie będzie zdań. Temat bardzo trudny... Nawet trudno wyrazić swoje zdanie, bo jest ono zawsze z obecnego "punktu siedzenia". A z mojego punktu nigdy bym nie przerwała ciąży i nie przyłożyłabym ręki do zabicia/eutanazji człowieka. Gdybym miała dziecko z wielowadziem zapłakałabym się na śmierć, wpadła w depresję gigant, wylądowała w psychiatryku, ale nie usunęłabym ciąży... Nie potępiam osób, które mają całkiem odmienne zdanie 
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho 
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
Gizi (offline) |
Post #8 29-07-2014 - 18:35:36 |
|
Warszawa |
Magda, nie chciałam tego robić, ale widzę że nie masz na szczęście zresztą wiedzy na temat usuwania ciąży z powodu ciężkiego wielowadzia. Wkleję Ci zdjęcie, tak dla pełnego obrazu sytuacji, by wiadomo o ochronie jakiego życia mówimy. Obejrzyj i zastanów się czy to jest życie? czy może samo cierpienie. Ty piszesz o zabijaniu, ja napiszę o skracaniu cierpienia. Kwestia nazewnictwa, a zmienia wszystko. Nie zdenerwowałam się, prowadzę tylko ożywioną rozmowę. Magda szanuję Twoje zdanie ale zobacz.
A chcę Ci powiedzieć że to co widać na zewnątrz to nic takiego. To co jest w środku, wewnątrznarządowo to warto wiedzieć. Przełożenie naczyń, niedorozwój płuc, przepukliny oponowo - rdzeniowe, wady jelit, brak odbytu, wady lub niewykształcenie kończyn, i wiele, wiele innych. Dlaczego media nie pokazały tego cudu życia prof. Chazana? Dlatego że nie nadawało się do pokazania bo widok był tak drastyczny. Kwestia uczciwości matki tego dziecka to inna historia. Osiągnięcie celu jest punktem startowym do osiągnięcia kolejnego. |
|
lulu (offline) |
Post #9 29-07-2014 - 18:45:54 |
|
k/Kwidzyna |
Szacunek dla drugiego człowieka.
W starożytnych Chinach i Japonii wiek człowieka liczono od poczęcia. Jeśli tak podejdzoemy do tego, to nie można mieć za złe komuś, że szanuje tego maleńkiego człowieczka od jego początku. Ja jak byłam w ciązy nie myślałm, że noszę embriona itp., tylko cały czas to było moje DZIECKO. Wiem, ze łatwo mi w ten sposób pisać, bo mam zdrowe dzieci. Miałam okazje bywać w rodzinach, gdzie było dziecko niepełnosprawne i te rodziny były szczęśliwe. Pamiętam też wizytę w ośrodku dla głęboko upośledzonych, przytłaczający widok, ta ogromna ich ilość .... Dla mnie wtedy to było coś okropnego, nie potrafiłam tego zrozumieć ... z jednej strony, dlaczego to się zdarzyło, z drugiej, czemu rodzice się wyrzekli .... w tym pytaniu nie było potępienia, tylko niezrozumienie. ps. Pisząc powyższe nie miałam pojęcia o tym co napisała/wkleiła Gizi Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna Zmieniany 2 raz(y). Ostatnia zmiana 29-07-2014 - 18:50:34 przez lulu. |
|
Agaba190 (offline) |
Post #10 29-07-2014 - 19:11:15 |
|
k/Warszawy |
Bardzo dobrze się stało, że matka tego dziecka wystąpiła przeciwko prof.Ch. Moim zdaniem takich lekarzy powinno się eliminować i nie powinni oni zajmować się pacjentkami/pacjentami. Poglądy Pana Profesora nie powinny interesować pacjentek. On jest od udzielenia rzetelnej informacji i wskazania dalszej drogi. Kobieta powinna wiedzieć jakie ma możliwości wyboru. Jeżeli Pan Profesor, czy jakiś inny lekarz podpisuje klauzulę sumienia to nie powinien zatrudniać się w państwowej służbie zdrowia. Może otworzyć prywatną praktykę i tam leczyć zgodnie ze swoim sumieniem nie respektując obowiązującego prawa.
No i już nie uwierzę w te bzdury, które wypisują, że zrobiła to w celu wyciągnięcia pieniędzy. Nikt przy zdrowych zmysłach nie narazi siebie (i dziecka) na cierpienie zarówno fizyczne jak i psychiczne. Uważam, że Ona szukała ratunku dla swojego nienarodzonego dziecka, dlatego poszła na konsultację do Pana Profesora bo przecież nie poszła do niego tylko po skierowanie na zabieg przerwania ciąży. Wydaje mi się, że nie znamy dokładnie całej sytuacji. Wiemy tylko to co napiszą media a one jak wiadomo piszą co chcą byle wywołać sensację. Druga sprawa to ciągłe podkreślanie, że to dziecko było z in vitro. No i co z tego?. W dzisiejszych czasach podobno co 5-6 para ma problem z zajściem w ciążę i jej donoszeniem. Czasami chęć posiadania potomstwa jest tak wielka,iż po wyczerpaniu pozostałych możliwości pary sięgają po in vitro. I ja to rozumiem i chylę czoła przed tymi ludźmi, bo wiem przez co przechodzą żeby móc mieć potomstwo. Są również inne pary, które godzą się z sytuacją niemocy posiadania własnych dzieci i zabiegają o adopcję. I dla tych rodziców mam jeszcze większy szacunek i uznanie .Bo to jest wspaniała sprawa - umieć pokochać "nie swoje" dziecko.
Spraw, aby każdy dzień miał szansę stać się najpiękniejszym dniem twojego życia. Mark Twain |
|
magda2411 (offline) |
Post #11 29-07-2014 - 19:26:39 |
|
Olsztyn |
Gizi, nie zszokowałaś mnie tymi zdjęciami. Ja wiem jak wygląda dziecko urodzone z wielowadziem. Naprawdę wiem. Nie wiem za to czemu piszesz, że nie mam wiedzy związanej z usuwaniem ciąży związanej z wielowadziem? Skąd to przypuszczenie? Może wiem więcej niż Ty? Może doświadczyłam tego dramatu w mojej rodzinie?
Zdania nie zmienię. Pozostańmy przy swoim. 
|
|
Gizi (offline) |
Post #12 29-07-2014 - 20:00:59 |
|
Warszawa |
Magda, nie denerwuj się. Wymieniamy poglądy, nie chcę zaostrzać sytuacji.
Ja z takimi dziećmi pracuje, z ich rodzicami rozmawiam. Rodzice mówią mi o takich rzeczach o których nie rozmawiają nawet ze sobą, bo nie chcą się ranić wzajemnie. Najczęściej rodzice nie zajmują się takimi dziećmi bo nie są w stanie. Zbyt dużo maszynerii jest podłączonych do takiego malucha by mogli sobie poradzić często nawet z przewinięciem dziecka. Boją się. Często przyjeżdżają na chwilkę, zerkną i odchodzą. Rzadko zostają na dłużej. Rozumiem ich. Mogę śmiało powiedzieć że spędzam z tymi dziećmi więcej czasu niż ich rodzice. Chodzi mi o takie dzieci, które umrą po urodzeniu w szpitalu, nigdy nie wyjdąc do domu. Te dzieci i tak umrą, kwestia ile my cywilizowani ludzie będziemy je utrzymywać przy życiu. A rodzice którzy muszą choć chwilkę patrzeć na umieranie, powolne swojego własnego dziecka przeżywają traumę. Po co to wszystko? Czy to dziecko przyniosło komuś radość, czy samo jakieś radości przeżyło. Nigdy nie usłyszałam od żadnego z tych rodziców że jest dumny, że się cieszy. Za to często słyszałam, kocham swojego syna ale niech już umrze. Zapłakani, wyczerpani, przerażeni, patrzący jak w inkubatorze obok leży zdrowy maluch. Jaki to ma sens? Czy to nie okrucieństwo? Obok przychodzą szczęśliwi rodzice, robią zdjęcia, zachwycają się swoim dzieckiem. Jak ktoś mi powie powie że to ma sens i będzie to logiczne, to przyznam na głos, wielkimi literami ,,tak niech się rodzą dzieci z ciężkim wielowadziem". Na razie jest z tego tylko tyle, że lekarze robią zdjęcia do książek medycznych. Osiągnięcie celu jest punktem startowym do osiągnięcia kolejnego. |
|
mona1311 (offline) |
Post #13 02-08-2014 - 21:17:40 |
|
|
Zgadzam się z To bądź całkowicie. Ja pracuję na oddziale gdzie wiele lat leczono śpiączki. Rodzice-dokładnie tak jak opisujesz. A co do 5 minut- to ten lekarz chciał mieć swoje 5 minut. Nie rodzina. Takich lekarzy też znam. I chodzi dokładnie o zaistnienie w mediach.
|
|
lulu (offline) |
Post #14 02-08-2014 - 21:51:30 |
|
k/Kwidzyna |
Mona, to nie lekarz poszedł do mediów.
Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna
|
|
magda2411 (offline) |
Post #17 12-08-2014 - 09:49:31 |
|
Olsztyn |
Przeczytałam w Tygodniku Powszechnym, o tym, że dr Chazan miał wydzielony w szpitalu pokój do pożegnań rodziny z dzieckiem:
„Kobiety przynosiły w foliowych torebkach płatki kwiatków, które sypały do malutkich trumienek swoim dzieciom, w których tylko wykwalifikowany patolog dopatrzyłby się ludzkich cech i które w normalnym szpitalu poszłyby do spalarni razem z pooperacyjnymi odpadami. To dyrektor Chazan umożliwił im to sypanie kwiatków na sczerniałe, zmacerowane ciała ich wytęsknionych dzieci. Przypominam: Chazan, ten wróg kobiet.” Bargielska (w TP) opisuje też przypadek noworodka, którego matkę poznała kilka lat temu, a która trafiła do Szpitala Specjalistycznego im. Świętej Rodziny. „Piotrek praktycznie nie ma serca. W każdym razie nie ma takiego serca, które pozwoliłoby mu przeżyć, nie nadaje się też do żadnych przeszczepów, umrze w trakcie porodu albo zaraz potem. Tak się̨ składa, że matka Piotrka jest katoliczką. Mnie się na początku wydaje, że ona ma nadzieję na cud, ale im dłużej trwa jej ciąża, tym dobitniej dociera do mnie, że nadzieja na cud to nie jest to, co nią kieruje. Ona po prostu chce urodzić swoje skazane na śmierć dziecko. Nawet bez nadziei. Cóż, ostatecznie nadzieja to jest dopiero pierwszy stopień, potem jest wiara, a potem – wiadomo.” „Tylko szaleniec domagałby się wyjątkowego traktowania, czy choćby szacunku, gdy dzieje mu się jedna z tych tak popularnych wśród ludzi rzeczy, jak narodziny bądź śmierć. U profesora Chazana nie trzeba się było tego domagać, sam na to wpadł. Umożliwił kobietom wybór, którego nie miały wtedy w większości szpitali.” – pisze Justyna Bargielska. Dla matki wystarczającą traumą jest świadomość nieuleczalnie chorego dziecka, które umrze w niej, lub zaraz po porodzie. Obarczanie jej decyzją o zabiciu tego maleństwa to moim zdaniem barbarzyństwo - nie pozbiera się z tego nigdy. Dokonując aborcji odbierze sobie możliwość przeżycia żałoby, której ważnym elementem jest pożegnanie....
|
|
dziubas (offline) |
Post #18 12-08-2014 - 10:31:55 |
|
Gdańsk |
Magda! Szacun!
 
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
|
lulu (offline) |
Post #21 12-08-2014 - 18:42:33 |
|
k/Kwidzyna |
Irenko, brawo. Te matki, które znam, dzieci niepełnosprawnych właśnie mają takie podejście. Kochać te dzieci, wychowywać i dać im szansę. Zawsze podziwiałam, podziwiam i będę podziwiać ten trud, pracę, które wkładają, nie mając pewności czy da sie postąpić o krok do przodu. Szacun za postawę.
 Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna
|
|
dorota79 (offline) |
Post #23 12-08-2014 - 19:09:54 |
|
|
Problem klauzuli sumienia podpisywanej przez lekarzy został nagłośniony w tv akurat w przypadku dotyczącym aborcji.
Nie nam oceniać i osądzić matki, które zdobędą się na taką ewentualność. Moim zdaniem problem dotyczy całokształtu do czego będą posuwać się lekarze powołując się na ową klauzule. Jedno jest pewne, jest prawo i należy go przestrzegać. odnośnie choroby nowotworowej to wiele osób w terminalnym stadium raka przyjmuje narkotyczne środki przeciwbólowe, nie wyobrażam sobie sytuacji gdy kiedyś lekarz odmówi pacjentowi dostepu do tych leków bo mu sumienie nie pozwoli podawać mu opiatów Ja jestem przeciwna aboracji, nie dyskryminuje upośledzonych, podziwiam matki dzieci niepełnosprawnych ich oddanie i poświęcenie. 
|
|
lulu (offline) |
Post #24 12-08-2014 - 19:19:29 |
|
k/Kwidzyna |
I nie musisz sobie tego wyobrażać, mam wrażenie, że to nietrafione porównanie. Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna
|
Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum.
Użytkownicy online
Gości:
395
Największa liczba użytkowników online:
77
dnia 11-10-2011
Największa liczba gości online:
14207
dnia 25-04-2022
