Depresja w chorobie nowotworowej
|
Al_la (offline) |
Post #1 06-02-2016 - 10:05:30 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Warto przeczytać
[nieborak.wordpress.com] 
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho 
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
Krynia58 (offline) |
Post #2 06-02-2016 - 20:29:06 |
|
Warszawa |
Dobrze się czyta....tylko o wiele trudniej wprowadzić w życie. Zresztą po co
Pójdę do psychiatry, znowu dostanę lek niewskazany przy tamosiu (wypisany w poradni psychoonkologii w CO ), po którym poczuję się może lepiej, ale nie będę mogła płakać....po paru miesiącach pani doktor zasugeruje przerwanie terapii i apiać... To już lepiej powoli, coraz niżej....jest czas przywyknąć
Rak piersi obustronny. Chth neoadiuwantowa 8 x AT. Mastektomia zmodyfikowana obustronna. HP: Rak zrazikowy naciekający - str. prawa - pT3N1 (1/17), str. lewa - pT1cN0 (0/18). ER 100%, PGR 100%. HER 1+ Napromienianie obszaru kl. piersiowej i ww. chł.nad- i podobojczykowych po str. prawej. HTH - Tamoxifen Czasem o byle cień człowiek ma żal do człowieka. A życie jak osioł ucieka. K.I. Gałczyński |
|
maybesomeday (offline) |
Post #4 13-03-2016 - 21:28:03 |
|
|
Większość z nas zna teorię, ale o wiele trudniej z praktyką. Część z nas doświadczyła chwilowej lub przewlekłej depresji podczas choroby. No i chyba w końcu dopadła i mnie. Co z tego, że uczęszczałam na spotkania grupy wsparcia oraz spotkania z psychoonkologiem. Tak naprawdę psychologowie znają właśnie tę teoretyczną stronę choroby, a to jak się czujemy potrafią zrozumieć TYLKO osoby, które przechodzą lub przeszły przez to samo. Takie przynajmniej jest moje zdanie. Wiele osób powtarza mi w kółko żebym przestała myśleć o najgorszym. I może to źle zabrzmi ale... Jak mam nie myśleć o najgorszym? Mam prawie 18 lat i raka piersi. Miałam plany i marzenia. Bardziej lub mniej odległe, ale miałam, a w chwili diagnozy wszystko zeszło na drugi plan. Żyję od wizyty u lekarza do wizyty bojąc się każdej następnej diagnozy, a każdy jeden ból wiążę z możliwymi przerzutami. Szkoda mi w tym wszystkim tylko moich bliskich, przyjaciół i rodziny na których tylko warczę mimo to że oni chcą mi pomóc. Już nie wiem co mam robić. Najchętniej cały czas siedziałabym w domu i płakała. A przecież mam szkołę, której nie mogę zaniedbać, za rok maturę oraz przyjaciół i rodzinę, których nie chcę odtrącać a nieświadomie coraz bardziej to robię. Podejrzewam, że część z was przechodziła przez coś podobnego, mam rację? Jak sobie z tym poradziłyście lub radzicie? Macie jakiekolwiek sposoby na skuteczne zajęcie się i odcięcie się od tych "złych myśli"? Pozdrawiam serdecznie i z góry dziękuję za KAŻDĄ odpowiedź
|
|
Betii (offline) |
Post #5 13-03-2016 - 22:00:27 |
|
Tychy |
Wiem z własnego doświadczenia, że od tych złych myśli niestety nie da się odciąć, ciągle chodzą mi po głowie, ciągle człowiek myśli, ciągle płacze, przynajmniej jest tak w moim przypadku, tym bardziej, że obecnie czekam na operacje, diagnoza wznowa miejscowa w bliźnie ,zaczynam walke po raz drugi
Postanowiłam, że się nie poddam i po raz kolejny będę walczyć z całych sił i zwalczyć gadzine, bo mam jeszcze dużo planów, marzeń, chciałabym jeszcze pobawić się na weselu jedynej córki, która ma obecnie 20 lat 
Ty jesteś osobą jeszcze naprawdę młodą i walcz dzielna dziewczyno, masz całe życie przed sobą, nie poddawaj się.
W walce naprawdę dużo daje wsparcie bliskich, rodziny, znajomych, rozmowy, pozytywne myślenie i do przodu, dasz rade.  Życie jest piękne.Szczęśliwa i zadowolona z życia i oby tak było dalej.
Mam jedno maleńkie marzenie  i myśle,że za niedługo się spełni.
"Śpieszmy się kochać ludzi,tak szybko odchodzą" Ks.Jan Twardowski. 
Moja Kochana Mamusia (*)(*)(*) 03.06.2017 |
|
magda2411 (offline) |
Post #9 05-09-2016 - 12:45:21 |
|
Olsztyn |
Silvana, pytasz co robić. Ja nie widzę innego wyjścia, jak to, żeby się zacząć leczyć. Rak piersi i rak jajnika uchwycone w dobrym momencie można z powodzeniem leczyć, z intencją wyleczenia, a nie jak napisałaś zaleczenia. Sama jestem dobrym przykłądem, już 9,5 roku po raku piersi jestem zdrowa i szczęśliwa. Na początku był dramat, duże zaawansowanie choroby i myśli podobne do Twoich. Dziś, z perspektywy oceniam sytuację inaczej.
Zaufaj najblizszym i pomyśl o nich, jeśli nie o sobie. Jak im trudno pogodzić się z tym, że nie chcesz się zacząć leczyć. Może wesprzyj się lekami - tymi, które pomagają chorym zaakceptować rzeczywistość i podjąć walkę. Trzymam za Ciebie kciuki! 
|
|
ira (offline) |
Post #10 05-09-2016 - 12:56:08 |
|
Pabianice |
silwana, piszesz, że po raku jajnika doszłaś do siebie. Teraz też tak może być, tylko chciej tego
Zobacz, ile nas tu jest. Każda po przejściach. Ale warto się leczyć, jesteśmy chyba tego przykładem, żyjemy tyle lat "po".
Pisz tutaj, krzycz, złość się, ale walcz, kurczę, nie daj się złamać temu skur... 
|
|
mgiełka (offline) |
Post #11 05-09-2016 - 13:04:49 |
|
Radom Posty: 2403
Na forum od:
|
Zastanawiam się, co napisać, a dokładniej - jak napisać?
Kiedy znalazłam w mojej piersi guzka, byłam w stanie depresji wywołanej ogólną sytuacją życiową. Zgłosiłam się co prawda na badanie USG (rodzina mobilizowała do tego), ale usłyszałam że to prawdopodobnie włókniak i to mi wystarczyło, już dałam sobie spokój z badaniami i nie chciałam nawet myśleć i pamiętać, że lekarz robiący mi to badanie nalegał bym ponowiła je w szpitalu. Ja na poważnie myślałam wtedy, że gdybym otrzymała diagnozę że to rak, to nie podjęłabym leczenia - w tamtej chwili wszystko mnie przerastało. Minął rok. Ja w czasie tego roku leczyłam depresję. I już inaczej patrzyłam na świat. Poszłam na USG do szpitala, a potem grzecznie przeszłam leczenie raka piersi - to było trzynaście lat temu. Depresja czasem powraca - wtedy łykam tabletki i nie pozwalam jej za bardzo mi się w życiu panoszyć. Boimy się tego, co nieznane i do tego potrafimy ubierać owe nieznane w koszmarnie tragiczne szaty. A przecież wcale nie musi być aż tak i zazwyczaj aż tak nie jest. Całym sercem Cię wspieram i podaję pomocną łapę - byś nie popełniła błędu, byś znalazła siły na diagnozę i odzyskała wiarę w sens i radość życia. Zawsze warto. To narazie tyle dopowiedzenia do mojego pw. Jeszcze raz serdecznie Cię przytulam
Z amazonki.net od 2006 roku. |
|
kesy (offline) |
Post #12 05-09-2016 - 16:42:47 |
|
Starogard-Gdański |
Silvana to co dziewczyny napisały to szczere od serca słowa..każda z nas to odrębna historia..ale choroba której nie wolno się poddać.Ja jestem przykładem że mając trzy rodzaje raka..można sobie poradzić i nie poddać się.Moja walka trwa od 2003 roku..i dziś 2016 mogę powiedzieć że jest ok.Życie jest bezcenne żeby o nie nie walczyć..zwłaszcza jak ma się rodzinę która tego pragnie.
Proszę weź te nasze słowa pod uwagę..i walcz.Bardzo mocno będę trzymać kciuki za Ciebie.    Oni też czują ból
|
|
Al_la (offline) |
Post #17 15-05-2017 - 21:28:50 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Ja bym się bardziej bała właśnie przyszłości i przebiegu choroby, niż depresji. Depresja to choroba jak każda inna. Nawet jeśli nie można jej wyleczyć, to można brać leki i normalnie żyć. A jeśli leczenie raka nie powiedzie się to z tym "normalnym życiem" jest trudniej.
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
KarinaTa (offline) |
Post #18 16-05-2017 - 11:18:36 |
|
|
Kasudynek, nie bój się! Depresji nie trzeba się bać, jest jak każda inna choroba. Trochę trzeba odleżeć, leki dobrać i można dalej spokojnie funkcjonować
Jest wiele chorób, z którymi można normalnie żyć, a biorąc pod uwagę postęp medycyny - depresja jest jedną z nich. Najważniejsze to nie zamykać się na świat i innych ludzi. Jeżeli ciężko Ci rozmawiać z bliskimi o tym co Cię trapi, spróbuj z psychologiem. I zawsze możesz się wygadać tutaj 
|
|
Anonimowy użytkownik (offline) |
Post #19 07-12-2017 - 16:08:25 |
|
|
|
|
dziubas (offline) |
Post #20 07-12-2017 - 16:30:47 |
|
Gdańsk |
... depresja, jak kazda inna choroba ...?
 , no to moze ktoś się zamieni na inną, zwłaszcza, że nie mam klinicznej... kto chętny...? 
a użytkownika od reklamy rexavar należy natychmiast zbanować zgodnie z regulaminem forum! precz z chwastami!  
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam Zmieniany 3 raz(y). Ostatnia zmiana 07-12-2017 - 16:34:41 przez dziubas. |
|
ewellina2905 (offline) |
Post #21 04-01-2019 - 13:33:21 |
|
lublin |
Witajcie Kochani,
. Po kilku miesiącach od diagnozy i ja postanowiłam skorzystać z pomocy psychiatry. Do niedawna wydawało mi się, że jestem silna i wszystko dzielnie znoszę. Niestety psychicznie zaczynam się podłamywać. Niby wszystko idzie w dobrym kierunku , została mi ostatnia czerwona chemia ale w tej chwili to dla mnie żadne pocieszenie. Niby coś robię ale myślami jestem zupełnie gdzie indziej. Boli mnie moja psychika jak to można w ogóle tak nazwać. Mam nadzieje na wsparcie, przynajmniej to farmakologiczne.
|
|
renatar (offline) |
Post #22 04-01-2019 - 13:41:25 |
|
sieradz |
Ewelino ja też się długo broniłam przed wizytą u psychiatry. Dopiero jakoś w piątym miesiącu brana chemii mąż mnie zaciągnął. Dostałąm wtedy mozarin bardzo mi pomógł. Teraz wspomagam się symfiksinem [pewnie pokręciłam nazwę], kiedy czuję doła albo mam stres z powodu badań.
T3NOMO/ER10 PR10procent\12 taksanów,3AC,lampek 25.Tamoksifen.Inwazyjny śluzowy. |
|
ewellina2905 (offline) |
Post #23 04-01-2019 - 13:58:14 |
|
lublin |
|
|
Pollik (offline) |
Post #24 04-01-2019 - 16:27:42 |
|
Warszawa |
[amazonki.net]
Ewelina zajrzyj do tego wątku ... na pewno nie warto się męczyć, to osłabia dodatkowo. Trzymaj się, pozdrawiam 
Wyląduję, zrobię pierwszy krok i kolejny, i kolejny... mastektomia prawostronna z węzłami wartowniczymi. rak przewodowy naciekający hormonozależny G1, pT1c N0(sn). ER i PgR 100%. PS =5, IS=3, CS=8. HER2- . Ki 67 5% Od 20 stycznia 2017 Tamoxifen[/small] |
|
ewellina2905 (offline) |
Post #26 04-01-2019 - 20:30:21 |
|
lublin |
|
|
dziubas (offline) |
Post #28 04-01-2019 - 21:59:22 |
|
Gdańsk |
Vivien!
, nasz ekspert dr Górnaś napisała w tych dniach, że leki z grupy SSRI zaburzaja działanie Tamoksyfenu. Czy Ty używasz tamosia?
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
