Jak sobie radzić z chorobą mamy
Wysłane przez ewela81
|
marzusia (offline) |
Post #2 28-03-2018 - 14:59:48 |
|
Cieszyn |
W moim przypadku było podobnie ale sprawa dotyczyła mojej osoby. Cały czas czytałam, noce i dnie. Forum w całości, wszystkie wpisy, profile, historie leczenia miałam w jednym palcu.no i tak mi pozostało
 cały czas czytałam, szperam, nawet na 2 kolejnych grupach, nie tylko na naszym forum  
|
|
Al_la (offline) |
Post #5 28-03-2018 - 15:49:35 |
|
k/Warszawy Posty: 24703
Na forum od:
|
Dobrze, że ja w momencie diagnozy internetu nie miałam
Siedziałam więc i się zamartwiałam, bo byłam pewna, że na raka piersi się od razu umiera. Mąż mi przyniósł wydrukowany w pracy artykuł na temat raka piersi. Było tego kilka stron, więc mu się nie chciało czytać. Myślał, że mnie oświeci i przestanę się martwić. A to był wywód naukowy, z którego wyciągnęłam wnioski, że rokowania mam marne. Lepiej za dużo nie czytać, rozmawiać z ludźmi, którzy wyzdrowieli. Nie czytać rokowań i nie brać ich do siebie, bo można się wykończyć.
W najgorszych chwilach mego życia zawsze mogłem liczyć na przyjaciół. Odtąd wiem, że pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić, to poprosić o pomoc. Paulo Coelho 
Przewodowy NST, G2, T3N0Mx, TNBC, 6 x FEC (3 przed operacją), yT2N0Mx |
|
Agaba190 (offline) |
Post #7 28-03-2018 - 18:17:52 |
|
k/Warszawy |
Tomaszu, rozumiem, że zarówno Twojemu koledze jak i Tobie na razie się udało
 . On, nie interesując się zupełnie chorobą i leczeniem (stosując się do tego co zalecają lekarze i nie wnikając "głębiej" . Ty wyprzedzając niejako co może ale nie musi nastąpić - kontrolując swoje leczenie. W sumie to nie wiadomo, która postawa lepsza. Na pewno spokojniej śpi Twój kolega. 
Spraw, aby każdy dzień miał szansę stać się najpiękniejszym dniem twojego życia. Mark Twain |
|
dziubas (offline) |
Post #11 28-03-2018 - 19:36:08 |
|
Gdańsk |
magmaga!
 wa w nocy chociaż spisz?
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
|
mgiełka (offline) |
Post #13 28-03-2018 - 19:59:05 |
|
Radom Posty: 2403
Na forum od:
|
Tomaszu, teoria jest zawsze tylko teorią. Może być pomocna, ale tylko na tyle, na ile ktoś chce z niej skorzystać. I o tej teorii można poczytać wszędzie.
W rzeczywistości reakcji na diagnozę jest tyle, ile chorujących i osób bliskich tym chorującym. Myślę, że o te nasze reakcje pyta Ewela, a nie o teorię. Od siebie odpowiem Ci Ewelko, że to, moim zdaniem, normalne. Że tak czytamy, że chcemy uleczyć sami na ile możemy. Moja Mama nie miała raka, ale gdy poważnie zachorowała, starałam się wyszukać wszystkie najważniejsze informacje, najlepszych lekarzy itd. To wynika z potrzeby wewnętrznej, z tego że chce się być świadomym tego chorowania. A nie każdy tak ma. Ja chciałam rozumieć, wiedzieć, mnie to było potrzebne. I po upływie czasu, patrząc wstecz, myślę, że dzisiaj robiłabym podobnie. Albo jeszcze bardziej dociekliwie. W takim udczuciu zawieszenia bywam czasem, a może i dość często. To cień tego magicznego (niewdzięcznego) słowa "rak". Tego, że jest on tak nieprzewidywalny - zarówno w złą jak i dobrą stronę. Obczytałam się przez te lata po zachorowaniu, obsłuchałam o raku i... nie żałuję. Nauczyłam się (pewnie tylko w jakimś stopniu, ale jednak) różnicować te informacje. Mam jakąś wiedzę. Pewnie że wolałabym nie mieć nigdy raka i tej wiedzy też nie mieć, ale skoro już mnie los tym obdarował, to korzystam z dostępności informacji a przede wszystkim cenię sobie opinie osób, które wypowiadają się w oparciu o własne przeżycia, o własne przemyślenia w starciu z rakiem. Mnie to ogromnie pomogło. Magmago, na razie to tylko strach. Wiem, czym on jest. Też płakałam myśląc o dzieciach, miałam myśli takie jak Twoje. Ja zalazłam swoją "tyczkę - pomocniczkę", czyli coś co mi pomogło nie zwariować, ogarnąć się i realizować kolejne etapy wychodzenia z choroby - także ten etap leczenia się rozmowami na tym forum. Bo problem powiedziany na głos (napisanie na forum to to samo, co mówienie głośno) staje się już troszeczkę innym problemem, już mamy szansę zobaczyć go nieco łagodniej. To czysto moje wnioski (choć może ktoś też widzi to tak samo), ale myśli siedzące w głowie są bliżej naszej wyobraźni, a ta podsuwa czasem koszmarne scenariusze. A gdy powie się je głośno i zabrzmią w innej przestrzeni, to łagodnieją. Tak mnie się wydaje i takie mam doświadczenia. I dlatego popieram rozmawianie, rozmawianie, rozmawianie... W moim mniemamu, to psychice pomaga. Życzę Ci Magmago, byś jak najszybciej mogła wesprzeć się na podpórce, co pozwoli zobaczyć więcej blasku życia mimo tego obłoku smutku, jaki się do Ciebie przykleił. Magmago, piszesz że nie wiesz jak edytować - podpowiem Ci, że edytować można tylko do 15 minut po wysłaniu posta, wtedy korzysta się z funkcji "zmień" (po prawo, pod postem)
Z amazonki.net od 2006 roku. |
|
mgiełka (offline) |
Post #15 28-03-2018 - 20:50:32 |
|
Radom Posty: 2403
Na forum od:
|
A może nie wie, jak mówić o tym raku, więc milczy. Bo pewnie nie chce Ciebie martwić, dlatego nie chce dzielić się swoimi myślami. Mamy tak mają. Chcą chronić za wszelką cenę.
Ja czasem, nawet celowo, takim niby przypadkiem coś przemycam moim dziewczynom (dorosłym) o jakiejś historii chorowania, o sposobie leczenia. Ale też nie mówię wprost o swoich jakichś obawach, smutnych myślach. Kiedy zachorowałam, one były jeszcze małe - a ja po raz pierwszy i jedyny wymyślałam "historyjki" by nie dowiedziały się, czym jest moja choroba. Gdy podrosły, rozmawiałyśmy o tym. I poprosiły, bym obiecała, że nigdy więcej takiego okłamywania. Obiecałam. I dotrzymuję słowa. Ale niemówienie całej prawdy, to - w moim przekonaniu - nie jest kłamstwo. Domyślam się, że z całych sił starasz się o to, ale napiszę - szukaj sposobu, by upewniać swoją mamę, że dobrze sobie radzisz z jej chorobą - wtedy i jej będzie łatwiej, a może się w końcu otworzy? To może być tylko uśmiech, we właściwym momencie może zdziałać cuda.
Z amazonki.net od 2006 roku. Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 28-03-2018 - 20:51:52 przez mgiełka. |
|
alex1141 (offline) |
Post #18 29-03-2018 - 09:06:39 |
|
|
Droga ewelo rozumiem cię, ale chyba zacznę wszystkim polecać książkę "pokochaj siebie", warto poczytać. Słuchaj (niektórzy już wiedzą) u mamy po mastektomii wystąpiła martwica. W czerwcu zeszłego roku odjęcie piersi a do sierpnia ogromna boląca rana, która otwarła się do środka, następnie dwie operacje w tym przeszczep skóry z innego miejsca ciała. Lekarze w kółko powtarzają, że jeden przypadek na dziesięć lat, boli ją od sierpnia 2017 bo chodzi z otwartą raną ale si nie poddaje (przeszczep przyjął się tylko w 1/3)!!! Tak jak już pisałam gdzieś, człowiek nie wie do czego jest zdolny i ile ma siły jeśli nie jest w danej sytuacji. Ja też mam momenty załamania, po drodze zmarła na czerniaka ciocia, która zachorowała dokładnie w tym samym czasie co mama. Ciocia miała wykrytego w najwcześniejszym stadium, a mama zaawansowanego. Mama żyje i jest zdrowa (jak ona to mówi) z dziurą zamiast cycka. Ciocia mimo wszystko załamała się na początku i skończyło się tak, że organizm zanim zaczął walczyć od razu się poddał... Jak masz momenty załamania to pytaj siebie samej czy to ci pomoże przetrwać jej chorobę i czy to coś zmieni jeśli będziesz płakać i się załamywać? Twój upór, walka i dobry humor pomogą bardziej. Łatwo się mówi? Jasne, że tak dlatego polecam tą książkę o której wspomniałam. Pomaga zrozumieć troszkę nasze życie i co robić żeby nie ześwirowac w dzisiejszym świecie.
Co do czytania o chorobie to czytam do dzisiaj i nie mam zamiaru przestać  Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 29-03-2018 - 09:17:13 przez alex1141. |
|
ewela81 (offline) |
Post #19 29-03-2018 - 09:57:26 |
|
Kunów |
alec1141 czy o tej książce mówisz: [www.dobre-ksiazki.com.pl]
Wiem, że takie użalanie się nic nie da ale to mi bardzo pomaga wtedy jak widzę się z mamą to mam siły do tego aby nie pokazywać po sobie strachu i bólu tak jakoś łatwiej mi ją wtedy wspierać. Boję się bardzo diagnozy, tego, że są dalekie przerzutu i wprowadzą chemioterapię paliatywną bo nic więcej nie da się zrobić - to mnie przeraża. 
|
|
alex1141 (offline) |
Post #20 29-03-2018 - 10:09:48 |
|
|
To ta
Ewelu z tego co wiem, ale niestety nie mam pewności, chyba ktoś już opisywał że leczenie jej mamy zaczęło się jak już były przerzuty i początkowy schemat był ten sam co u testy czyli 4xAC. Ta osoba chyba miała na wątrobie przerzuty, które się cofnęły na jakiś czas i też robili mastektomię (bo jak są przerzuty odległe to się jej nie robi). Najlepiej co do schematy leczenia jeśli wypowie się ktoś mądrzejszy bo tego jeszcze na tyle nie przeanalizowałam.
|
|
alex1141 (offline) |
Post #22 29-03-2018 - 10:49:58 |
|
|
Chciałabym ci pomóc ale sama dobrze nie pamiętam tego okresu
 na szczęście ty jesteś tu i możesz na nas liczyć, ja na forum trafiłam później ale dzięki tym kobietom i panom, człowiek ma siłę, serio  Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 29-03-2018 - 10:50:38 przez alex1141. |
|
dziubas (offline) |
Post #24 29-03-2018 - 14:24:49 |
|
Gdańsk |
dziewczynki!!!
 
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
|
dziubas (offline) |
Post #26 07-04-2018 - 21:22:17 |
|
Gdańsk |
pamietaj, zebyście po wszystkim poszły gdzieś na kawkę, ciasteczko... wtedy będzie okazja, żeby zalotnie spojrzeć mamie w oczy!
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
|
dziubas (offline) |
Post #30 07-04-2018 - 22:13:32 |
|
Gdańsk |
rak przewodowy, G1, wym. 0,8x0,6x0,9 cm, ER 95%, PgR 10%, Her2-neg, Ki67 1%, w wartowniku mikroprzerzut, pT1bN1(sn)Mx, operacja oszczędzająca z biopsja wartownika, radioterapia 25x, brachyterpia, hormonoterapia-tamoxiffen do 10lat po 8,5 roku rak endometrium, operacja unowoczesniona z resekcja macicy, przydatków, węzłów biodrowych i brzusznych i wyrostka robaczkowego, rak pierwotny, rokowania dobre, stan zaraz po operacji i póżniej - bardzo dobry, oblgatoryjnie naświetlania - wybrałam narazie tylko brachyterapię, na kikut macicy, do tamoxiffenu juz nie wróciłam |
Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum.
Użytkownicy online
Gości:
706
Największa liczba użytkowników online:
77
dnia 11-10-2011
Największa liczba gości online:
134213
dnia 15-09-2024
