Jak zareagowałaś(-eś) na diagnozę - rak piersi
Wysłane przez Amazonki.net
|
Pollik (offline) |
Post #1 19-09-2018 - 09:15:07 |
|
Warszawa |
Jogro, czekasz na biopsję, skąd masz pewność choroby?
A jeśli to faktycznie to... nie zmuszaj się do niczego, trwanie w tym okresie to chyba jedyny sposób. Chodziłam do pracy jak automat, pracowałam jak automat, skupiona na tym żeby nie zemdleć. Łzy płynęły niekontrolowane. Nie odzywałam się w ogóle przez półtora miesiąca - do szpitala. W pracy nie mówiłam, to wielki departament, nie chciałam być bardziej omawiana w kuchni niż byłam. I tak wszyscy wiedzieli że bardzo coś nie halo, ale bez szczegółów. Wiedzieli tylko o kłopotach zdrowotnych, co ucięło wszystlie pytania, a później o szpitalu. Ludzie nie wiedzą jak się zachować słysząc taki news, oszczędzilam im zakłopotania. I nie ma żadnej wartości dodanej z tego, że powiesz ogólnie. Późniejsze pytania w dobrej wierze co u ciebie nie muszą ci się podobać, a więc sama na pewno wiesz ile powiedzieć. Ja dwie przyjaciółki mam w pracy, które były przy mnie cały czas, więc tu miałam duży komfort. Trzymaj się przetrwasz , bo masz wiecej siły niż sądzisz. Pozdrawiam serdecznie 
Wyląduję, zrobię pierwszy krok i kolejny, i kolejny... mastektomia prawostronna z węzłami wartowniczymi. rak przewodowy naciekający hormonozależny G1, pT1c N0(sn). ER i PgR 100%. PS =5, IS=3, CS=8. HER2- . Ki 67 5% Od 20 stycznia 2017 Tamoxifen[/small] |
|
Pollik (offline) |
Post #2 19-09-2018 - 09:24:59 |
|
Warszawa |
Się wysłał drugi post myslałam ze zeżarło
To jeszcze raz dla Ciebie pozdrowienia Jogro
Wyląduję, zrobię pierwszy krok i kolejny, i kolejny... mastektomia prawostronna z węzłami wartowniczymi. rak przewodowy naciekający hormonozależny G1, pT1c N0(sn). ER i PgR 100%. PS =5, IS=3, CS=8. HER2- . Ki 67 5% Od 20 stycznia 2017 Tamoxifen[/small] Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 19-09-2018 - 09:27:26 przez Pollik. |
. Facet ewidentnie na ciebie nie zasługuje 
|
braja (offline) |
Post #11 02-08-2022 - 22:48:44 |
|
|
Kochana, nic dziwnego że jesteś w szoku. Ogarnięcie się zajmuje trochę czasu i rzadko zdarza się żeby nastapiło przed rozpoczęciem leczenia. Jak już będziesz wiedziała co i jak, będzie Ci łatwiej, ponieważ będziesz miała jakiś plan. Twoja historia nie musi się zakończyć szybko i smutno. Sa ludzie którzy żyją z takim rozpoznaniem wiele lat. Moja ciocia na przykład miała przerzuty do płuc i do wątroby i żyła z nimi wiele lat zupełnie normalnie, nie odczuwając żadnych skutków raka. Najważniejsze jest w tym momencie dobranie skutecznego leczenia. Pojedyńcze przerzuty do wątroby da się czasem operować, są też inne metody ich likwidacji. Raka w kościach łatwiej utrzymac w ryzach, znam osobiście osobę która ma przerzuty do kości już ponad 20 lat i nie wybiera się w zaświaty.
|
Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum.
Użytkownicy online
Gości:
667
Największa liczba użytkowników online:
77
dnia 11-10-2011
Największa liczba gości online:
134213
dnia 15-09-2024
