Jak zareagowałaś(-eś) na diagnozę - rak piersi
Wysłane przez Amazonki.net
|
magda2411 (offline) |
Post #1 19-08-2013 - 11:12:03 |
|
Olsztyn |
Patrycjo, lekarz (ginekolog) mnie leczył na polaktacyjne zapalenie piersi, dwoma antybiotykami. Nie działały. U onkologa na palec i z wyniku usg - polaktacyjne zapalenie piersi... wyprosiłam biopsję i też był szok...
wszystko działo się 6 lat temu, mój synek miał niecałe dwa latka...dziś jest dobrze, czego i Tobie życzę...  
|
|
patrycja23 (offline) |
Post #2 19-08-2013 - 11:19:17 |
|
Poznań |
No wlasnie tak od roku mnie leczyli na zapalenie piersi. Wiec jak mi onkolog powiedzial ze to moze byc rak to nawet sie nie przejalam bo przeciez kazdy lekarz ( nawet 2 roznych chirurgow) wczesniej mowili ze to zgrubienie to od zapalenia i potrzeba czasu zeby to sie wchlonelo. Mam teraz to swoje zapalenie
 wiem,ze bedzie dobrze. Moj maluch ma 17 miesiecy. Mam dla kogo walczyc.Ważny komunikat w sprawie użytkowniczki Patrycja23. [amazonki.net] Kliknij aby przeczytać |
|
wojowniczka (offline) |
Post #3 17-01-2014 - 08:07:53 |
|
|
|
|
Idka82 (offline) |
Post #5 16-12-2014 - 00:30:27 |
|
okolice Warszawy |
Ja dowiedziałam się na konsulium, na ktore zgarnął mnie mój lekarz wprost ze swojego gabinetu, nie przekazując mi nawet przed wyjściem tej informacji. Aż tu nagle dochodzą do mnie rozmowy zebranych lekarzy czy mastektomia czy oszczędzająca. Ja na łóżku polgola siedzę, zupełnie niewidoczna, jakby mnie nie było i wpadam w taką delirkę, ze nie mogę opanować nawet kawalka ciala od drżenia. Pod powiekami zbiera mi się małe bajorko, którego też juz nie umiem powstrzymać i cicho zaczynam przepraszać jak mała dziewczynka, powtarzajac w kółko idiotycznie, ze mam roczną córeczkę. Mam nadzieję, ze kiedyś zapomnę te chwile...
Mój świat na blogu amammazonka.blogspot.com |
|
zojdan (offline) |
Post #7 06-02-2016 - 15:18:46 |
|
Katowice |
Moje odczucia sa jeszcze tak swieze....az dziwie sie ze minol tylko tydzien,Przyjmowal akurat obcokrajowiec,ciemna karnacja....troche kaleczyl jezyk
Ujol w dlonie wyniki,brakowalo tylko oznaczenia receptorow,Spojzal na mnie, kladac jedna kartke przede mna mowi " prawa nie musisz sie przejmowac...tam tylko lagodne zmiany a w lewej maś nowotwora.Maś wyznaciony termin do szpitala? " Nie mialam,wiec wpisal date do swojego zeszytu.Potwierdzil tylko to co przeczuwalam.On dalej cos tam mowil a ja z usmiechem na twarzy wchodze w slowo co chwila i dopytuje sie jak glupia co z moim zwolnieniem lekarskim ,bo konczy sie za 3 dni.Najwazniejsza kwestia w tym momencie dla mnie bylo zwolnienie  Ze rak ...mozg cos tam zarejestrowal.Miesieczna niepewnosc ,badania ktore mialy wykluczyc badz potwierdzic juz za mna i nareszcie oddech ze koniec z niepewnoscia.Owszem poplakalam sobie za kolkiem gdy wracalam do domu,nie jestem twardzielka na sile 
|
|
lulu (offline) |
Post #10 10-02-2016 - 05:12:19 |
|
k/Kwidzyna |
To nie chodzi o to by być twardzielką. Najważniejsze aby po tej krótkiej "mokrej" chwili, stanąć do walki. Przyjmijmy, że to było oliwienie trybów.
 Na Forum od 07 lutego 2008 2007 amputacja prawej piersi, 5 lat na Tamoksyfenie, Egistrozolu, Mamostrolu 2015 amputacja lewej piersi, 4xAC, rok Herceptyna  Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 10-02-2016 - 05:13:13 przez lulu. |
|
smilag (offline) |
Post #11 26-02-2016 - 22:07:30 |
|
|
A ja sama odebrałam wyniki biopsji przepisałam sobie do zeszytu zrobiłam zdjęcie bo nie chcieli mi dać i wróciłam do domu samochodem. zaczęło coś do mnie docierać w windzie i jak weszłam do domu i mąż zapytał jak tam? a moje małe dzieci przybiegły się przywitać to łzy mi poleciały. jak poszły spać wypiłam butelkę wina i było mi lepiej
teraz nie płaczę pierdolę płakanie biorę się za leczenie Zapraszam na bloga wznowarakowa |
|
Jutta (offline) |
Post #12 27-02-2016 - 00:05:25 |
|
między Łodzią a Warszawą |
Smilag, i tak trzymaj.
Rok z małym haczykiem upłynął, jak odebrałam wynik. Byłam w pracy. Wpadła do mnie koleżanka i powiedziała, że mam jechać po wynik biopsji. Oczywiscie wiedziała o wszystkim. Domyslałam się, że jest źle skoro zadzwonili do niej. Wsiadłam. Pojechałam. Odbieram wynik, patrzę,a tam 2 słowa: cellulae carcinomatosa. Nie rozumiem znaczenia, więc się pytam, co to znaczy, a ta kobieta nie patrząc mi w oczy, mówi cicho: rak. Wróciłam. Koleżanka umówiła mnie z onkologiem, a ja wróciłam do swojej roboty. W domu w słowniku łacińsko-polskim sprawdzałam jeszcze znaczenie. Tak, naprawdę rozwaliła mnie wizyta u lekarza, jak się dowiedziałam, że nie da rady tego usunąć od razu i że to jest 3 stadium. Byłam zupełnie zielona. W swojej naiwnosci wierzyłam, że wytną sk......a i będzie po krzyku. A tu nic z tego. Nie można? Ale jak to? Ale ja chcę. Nie, w tym stadium najpierw chemioterapia. Oczywiscie nie tylko chemia, ale i mastektomia, i wycinanie węzłów, i być może radioterapia. Kiedy wyszłam z gabinetu, miałam wrażenie, że zamiast nóg mam dwa kołki. Miałam kozaki na obcasach i bałam się, że wyrżnę o terakotę. Na korytarzu zorientowałam się, że nie zapłaciłam za wizytę, więc jeszcze wróciłam do gabinetu. Dzięki Bogu do lekarza zawiozła mnie siostra, bo sama bym tych 30 paru km nie przejechała. A potem dzień przeryczany. Ale jak to? To już? Przecież dzieci! Kto się nimi zajmie? Babcia i dziadek? Oni powinni rozpieszczać wnuki, a nie je wychowywać. Któras z moich sióstr? Która? Co ja mam zrobić? Pisać testament?! A później zaraz chwila! Przecież nie ja jedna i nie ostatnia taką diagnozę usłyszała i wyszły z tego. To i ja mogę. No, takiego wała jak się dam. A nawet jesli, to jeszcze trochę tu pobędę i w razie czego będę próbowała poukładać te klocki. A teraz mam z górki. Jak na razie jest bardzo dobrze i niech tak pozostanie AMEN. Zostało mi jeszcze 7 podań herceptyny. I chemię, i operację, i radio, a także półmetek przyjmowania herci mam za sobą. 
ZOjDAN i SMILAG trzymam 
|
|
Wandka (offline) |
Post #13 27-02-2016 - 01:36:31 |
|
Warszawa |
Smilag,
oj,oj taka diagnozę jak ja usłyszałam to rzadko, która dziewczyna na forum. Poczytaj na moim profilu. Musiało upłynąć dwie-trzy godziny aby do mnie dotarło co muszę zrobić. Autentycznie, walnęłam pięścią w stół i powiedziałam "Zaczynamy nierówną walkę" tzn. "albo ja ciebie odwłoku czerwony albo ty mnie". Jeszcze tego samego dnia wyrabiałam kartę zieloną a potem.......................żyję i mam się super. Rozumiesz???? Chemię zniosłam super tzn. ani razu mdłości, ani razu wymiotów. Radioterapię też powiedziałam, że zniosę super i tak było. Zapomniałam o operacji, operacja to epizod w życiu kobiety. 
|
|
smilag (offline) |
Post #14 14-03-2016 - 00:52:45 |
|
|
WANDKA,
POCZYTAŁAM i licytować się nie będę. mamy kilka punktów wspólnych, z tym, że ja jestem trójujemna. poza tym ki 67 70%. drugie załamanie przeżyłam po wynikach histopatologii u nadzwyczaj empatycznego chirurga "nie mam dobrych wieści Pani wyniki są złe, a rokowania jeszcze gorsze" że też oni nie przechodzą jakichś szkoleń co do kontaktu z pacjentem. no to sobie wieczór przeryczałam a potem się wkurzyłam,że dałam sobie tak łatwo podciąć skrzydła i ruszyłam napowrót do bojuZapraszam na bloga wznowarakowa |
|
Wandka (offline) |
Post #15 14-03-2016 - 01:14:55 |
|
Warszawa |
Smilag nie przejmuj się tymi wynikami, w raku trójujemnym chemia nie do końca tak działa jak w HER2+++ ale to jeszcze nie koniec świata. Myślę, że nasi Panowie (Kuba i Tomasz ) napiszą Ci, że tak bywa w z tym raczkiem jaki Ty masz. Będzie dalsza terapia i da pozytywne efekty. Walcz dziewczyno, nie poddawaj się. Powiedz sobie "dam radę i koniec". Lekarz ten, który tak powiedział to "konował". Więcej go nie słuchaj albo rzuć mu w twarz niech zmieni zawód bo na onkologa się nie nadaje. Ktoś musi mu to powiedzieć lub wykrzyczeć a my mamy do tego prawo bo walczymy o własne ŻYCIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
|
|
Miciumpka (offline) |
Post #16 14-03-2016 - 08:17:14 |
|
Augustów |
Ja do tej pory żadnego lekarza nie zapytałam o rokowania. BO NIE
Ja idę przez tą chorobę z nastawieniem - jeszcze miesiąc, dwa i koniec z leczeniem ciała a potem tylko ducha wyleczyć i postarać się upchnąć to wszystko w jak najgłębszy kąt świadomości i w ogóle o tym nie myśleć. Ja mam podobnie jak Wandzia. No może czerwona mną trochę sponiewierała, ale trudno. Teraz radio - i mam nadzieję, że będą to całkiem przyjemne tygodnie na wczasach w Białymstoku, z weekendami w domu. Będę za chłopakami tęsknić, ale mam sporo znajomych w Białym, odnowię, umocnię przyjaźnie, bo czasu będzie mnóstwo. żaden lekarz nie powinien wydawać wyroku. Moja Onkolog na pierwszej wizycie przedstawiła mi swoją pacjentkę: Zobaczy Pani, ta kobieta 10 lat temu chorowała i miała podobnie jak Pani albo i gorzej. A i leków takich nie było - i wyszła i ma się dobrze. Z Panią też tak będzie. I moim zdaniem to jest prawidłowe podejście lekarza. A że myślenie się zmienia samo z siebie, priorytety się zmieniają, wartości itd. to chyba nieuchronne. Ale trzeba żyć pełną piersią a nie zastanawiać się nad rokowaniami. Buziaki 
|
|
smilag (offline) |
Post #17 14-03-2016 - 14:09:32 |
|
|
Miciumpka
no i bardzo dobrze powiem Ci bo statystyki są dla lekarzy którzy chcą sobie profesurę napisać (to od innego onkologa, który o rokowaniach w ogóle nie chciał ze mną gadać) a my jesteśmy odrębne jednostki każda ze swoją chorobą którą trzeba zniszczyć i jak to ładnie napisałaś "upchnąć to wszystko w jak najgłębszy kąt świadomości" a teraz skupić się na leczeniu.
W Augustowie byłam, przyjaciół w Białymstoku też mam - to a propos punktów wspólnych
pozdrawiam a tak na marginesie Wandka trochę racji masz z tymi lekarzami chociaż trochę jako klienci-petenci jesteśmy na straconej pozycji (w sensie duża liczba pacjentów a lekarz jeden i to my przeważnie czegoś od niego chcemy). mi na przykład przed pierwszą chemią lekarz dał wypis i recepty na korytarzu i kazał czekać (na chemię w sensie). wszystkie moje pytania gdzieś odpłynęły bo nie pomyślałam że to już, potem gdzieś się zmył. i jak sobie o tym pomyślę no to przepraszam bardzo ale te 5 min. w gabinecie mógłby poświęcić zwłaszcza przed pierwszą chemią gdzie człowiek jest tak znerwicowany że nie wie co się dzieje. uważam to za uwłaczające i chyba mu to powiem na kolejnej "korytarzowej" wizycie Zapraszam na bloga wznowarakowa |
|
zojdan (offline) |
Post #18 14-03-2016 - 14:31:59 |
|
Katowice |
Smilag no ja trafilam przed pierwsza chemia na super chemika,nie musialam zadawac zadnych pytan,sam dokladnie mi wszystko wytlumaczyl.Przygotowywal na to co moze,acz nie musi,ze mna sie dziac.Uspokajal mnie z lagodnym usmiechem na twarzy.pozniej biegal jeszcze w poszukiwaniu ordynator aby wypis podpisala.Podal nr tel czynny przez cala dobe przez dyzurujacego chemika.Poczulam sie bezpiecznie
|
|
Betii (offline) |
Post #19 14-03-2016 - 23:25:56 |
|
Tychy |
Moja diagnoza 9, 5 roku temu, była dla mnie szokiem, miałam wówczas 33 lata, 10-letnią córkę i po prostu świat mi się zawalił w jednej chwili, miałam plany, marzenie, które nie zostały zrealizowane ze względu na moją chorobę.
Były chwile zwątpienia, widziałam się już w trumnie, był płacz i pytanie, dlaczego to właśnie mnie spotkało i to w tak młodym wieku. 
Po usłyszeniu diagnozy z gabinetu wybiegłam z płaczem, został tylko mój mąż i wysłuchał lekarza do końca, a miałam jechać na zmianę opatrunku, bo 3 dni wcześnie wycieli mi sam guzek.
Luty 2016 i znowu powtórka tego o czym starałam się już nie myśleć, wznowa w miejscu blizny i po raz kolejny świat mi się zawalił i zaś pytania bez odpowiedzi, czemu znowu to mnie spotkało????
Wizyty u lekarzy od drzwi do drzwi, badania, strach czy nie ma gdzieś przerzutów i co będzie dalej. Są chwile zwątpienia, czy tym razem dam rade pokonać gadzinę po raz drugi, czy wyzdrowieje,czy mam na to szanse, czy nie umrę, a przecież tak bardzo chcę żyć, w końcu nie jestem jeszcze taka stara, mam wiele planów, jeden z nich już nie doczeka się niestety spełnienia, a to było moje jedyne i największe marzenie. Jest płacz, żal do Boga, strach, stres przed samą operacją, czy wszystko się uda i czy wszystko będzie dobrze, obawy czy pokonam go po raz kolejny.  Życie jest piękne.Szczęśliwa i zadowolona z życia i oby tak było dalej. 
Mam jedno maleńkie marzenie  i myśle,że za niedługo się spełni.
"Śpieszmy się kochać ludzi,tak szybko odchodzą" Ks.Jan Twardowski. 
Moja Kochana Mamusia (*)(*)(*) 03.06.2017 |
|
smilag (offline) |
Post #20 14-03-2016 - 23:46:38 |
|
|
Betii,
spójrz w lustro i kto ma dać radę jak nie my. Ja obecnie też mam 33 lata i dwójkę małych dzieci - 3 lata i 1,5 roku. ( na szczęście nie wiem jakim cudem udało się przed tym całym badziewiem
raz go pokonałaś to i drugi raz też się uda, chwila zwątpienia i brniemy dalej w to gówno , córka dwudziestoletnia tak samo Cię potrzebuje, więc głowa do góry i do przodu!!! Zapraszam na bloga wznowarakowa |
|
magenta (offline) |
Post #21 17-03-2016 - 19:54:01 |
|
Warszawa |
To i ja dorzuce kilka słowek...
Diagnoza w ciąży! Na szczescie 9-ty miesiac. Szybko cc i dalsze leczenie czyli operacja potem chemia teraz hormony. Synek ma w tej chwili 18-cie mies
Czasami jeździ ze mna na spotkania Amazonek Jest moim szcześciem ale i zadumą, bo sa momenty kiedy patrzę na niego i myślę o tym co przeszlam i zamiast cieszyc sie malym dzieciatkiem ja musialam biegac po szpitalach...
Życie jest małą ściemniarą, francą, wróblicą, cwaniarą. Plącze nam nogi i mówi idź! |
|
maybesomeday (offline) |
Post #22 17-03-2016 - 22:08:22 |
|
|
|
|
motylek123 (offline) |
Post #23 17-03-2016 - 22:40:53 |
|
|
|
|
jola68 (offline) |
Post #25 18-03-2016 - 08:14:38 |
|
Dębostrów |
Witajcie! Ja swoją diagnozę usłyszałam 23 lipca 2015r. Naciekający rak przewodowy piersi lewej. Pierwsza moja reakcja była taka, że to pomyłka, że to nie mój wynik, że to nieprawda. Ale to była niestety najprawdziwsza prawda. W jednej chwili zawalił się cały świat, nigdy wcześniej się tak nie bałam. Jednak pomimo szoku i strachu wiedziałam jedno, że muszę żyć. I rozpoczęłam leczenie, najpierw chemia, potem mastektomia, teraz radioterapia. Niełatwo mi było pogodzić się z tym wszystkim, szczególnie z utratą piersi, ale mówię sobie tak, lepiej, że to pierś, a nie noga czy ręka. Pozdrawiam wszystkich. Jola.
|
|
maybesomeday (offline) |
Post #26 18-03-2016 - 14:30:58 |
|
|
|
|
smilag (offline) |
Post #29 27-04-2016 - 15:57:21 |
|
|
A proszę bardzo, nie ma to jak sobie poklnąć
Maybesomeday gratuluję podejścia, życie jest najważniejsze Chociaż pewnie trudniej by mi było pozbyć się piersi w 18 lat. Jak wyjścia nie ma to nie ma co rozpaczać. Poza tym za kilkanaście lat jak koleżankom obwisną Ty nadal będziesz miała jędrne 
Nadmienię jeszcze że jak się Ciebie czyta to nie wydaje mi się kompletnie że jesteś taka młoda, bo jakaś taka dorosłość jest w Twoivh wypowiedziach... Zapraszam na bloga wznowarakowa |
|
maybesomeday (offline) |
Post #30 27-04-2016 - 20:13:03 |
|
|
Smilag, nikt nigdy nie powiedział mi, że będzie łatwo i też na to się nie nastawiałam. Każdy chyba mi mówi, że przynajmniej już zawsze będę miała ładne i jędrne piersi, co prawda to prawda
I bardzo mi miło, nie sądziłam, że ktokolwiek tak odbiera moje wypowiedzi 
|
Przykro nam, ale tylko zarejestrowane osoby mogą pisać na tym forum.
Użytkownicy online
Gości:
503
Największa liczba użytkowników online:
77
dnia 11-10-2011
Największa liczba gości online:
134213
dnia 15-09-2024
