Nasz Ekspert
Katarzyna Cieślak - NIE ODPOWIADA
NIE ODPOWIADA
-
Ludzie są na tyle szczęśliwi, na ile sobie pozwolą. (Abraham Lincoln) “Szczęście nie jest czymś co przychodzi gotowe. Ono pochodzi z Twoich własnych działań” (Dalai Lama) „Zachowuj się tak, jakbyś już był szczęśliwy, a zobaczysz, że faktycznie będziesz szczęśliwy.” (Dale Carnegie)
-
Stres jest nieodłączną składową życia każdego z nas. Bez wywołującego go tempa przemijania, nieustannych frustracji, presji, zatłoczenia i braku odpoczynku nie byłoby wielu porażek, ale nie byłoby również, bez jego mobilizującej mocy i energii, wielu sukcesów. Każdy człowiek staje każdego dnia, każdej godziny wobec wielorakich wyzwań, które wymusza na nim świat i które wywoływane są dzięki jego oczekiwaniom, pragnieniom i dążeniom. Umiejętność radzenia sobie z całym tym chaosem nagradzana jest przetrwaniem i funkcjonowaniem na zadowalającym poziomie psychofizycznym.
-
Słowo kryzys w swoim źródłosłowie (greckie krisis) zawiera rozumienie: punkt zwrotny, przełomowy moment życia, wybór, walka, zmaganie się, załamanie dotychczasowej linii rozwoju. Tylko dwa ostatnie znaczenia, w pewnym stopniu, niosą ciężar i niepokój. Pozostałe znaczenia raczej przywodzą myśli o zmianie i postępie. Jednak kryzys postrzegany jest jako kulminacja konfliktów w różnych dziedzinach życia, pojawia się nagle, choć prowadzi zazwyczaj do niego ciąg wielu zdarzeń. Definicja określa go jako stan dezorganizacji, w którym ludzie doświadczają frustracji ważnych celów życiowych lub naruszenia cyklów życiowych, a także zawodności metod radzenia sobie ze stresem. Można też określać go zaburzeniem homeostazy, przekroczeniem możliwości radzenia sobie jednostki/grupy, wykorzystaniem przez nią wszystkich dostępnych, adaptacyjnych sposobów radzenia sobie. Sam kryzys nie jest procesem. Jest nagły, urazowy, wnosi w życie jednostki/grupy subiektywne konsekwencje w postaci licznych przykrych emocji.
-
Amerykański pisarz, laureat Nagrody Nobla, Ernest Hemingway zwykł mawiać, że szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć. Czy więc ci, którzy równocześnie życzą nam zdrowia i szczęścia powtarzają się? W pewnym sensie można z tym się zgodzić.
-
"Gdy jesteś na kogoś wściekły - napisz do niego list. Wyraz w nim swoje uczucia, opisz gniew i rozczarowanie. Nie hamuj się. Potem schowaj list do szuflady. Po dwóch dniach wyjmij go i przeczytaj. Czy wciąż chcesz go wysłać?" H. Jackson Brown Jr.
-
W Polsce liczba samobójstw wynosi około kilku tysięcy rocznie. Ostatnie lata przynoszą wzrost ich liczby wśród młodzieży. W Polsce w dwa tysiące siedemnastym roku czterysta sześćdziesiąt dziewięć ofiar to osoby do dwudziestego czwartego roku życia. Zdarza się, że wśród nich są i dziesięciolatkowie. W badaniach jeden na dziesięciu nastolatków przyznaje się do myśli samobójczych. Nadal jednak najwyższy wskaźnik samobójstw jest w grupie osób, które przekroczyły 45. rok życia.
-
Pandemia koronawirusa jest dla doświadczających jej skutków ludzi niewątpliwie powodem silnego napięcia emocjonalnego. Strach i niepokój przed nieznaną chorobą i tym, z czym się ona może wiązać, mogą być przytłaczające i wywoływać wiele przykrych uczuć u dorosłych i dzieci.
-
To by znaczyło, że tym, czego się boisz najbardziej, jest... strach. To bardzo mądre, Harry. J.K. Rowling, Harry Potter i więzień Azkabanu Kto się boi nie wiedząc właściwie czego, podwójnie się boi. Ivo Andrić
-
Wiele mówi się na temat trudnego czasu, kryzysu, izolacji, pandemii… lecz żeby sobie z nimi poradzić, zmniejszyć ich siłę rażenia warto poznać zjawisko i zrozumieć jego mechanizmy:
-
Choroba nowotworowa jest często spostrzegana jako jedno z najtrudniejszych doświadczeń. W życiu człowieka, którego dotyka jej diagnoza, pojawia się wiele niekorzystnych zmian, związanych ze sferą fizyczną (ból, osłabienie, zmęczenie, zmiana wyglądu itd.), psychospołeczną (doświadczenie kryzysu psychicznego, silne reakcje emocjonalne, pytania o role społeczne, zawodowe czy sytuację ekonomiczną) czy egzystencjalno – duchową (pytania o sens i cel życia, cierpienia). Zmiany te są częstokroć wynikiem samej choroby i jej leczenia, ale też stresu często długotrwałego obciążającego pacjenta, jego bliskich (1).
-
Słyszymy o tym i wierzymy w to, że słowa mają ogromną moc. Ale też wypowiadamy je bez zastanowienia. Składamy miliony słów w tysiące: przepływających przez nasze głowy myśli, tworzonych przez nasze umysły idei, wypowiadanych przez nasze usta zdań. To właśnie te słowa, te myśli, te przekonania, te wypowiedzi kształtują naszą codzienną rzeczywistość: i tę szarą, zwyczajną i tę wyjątkową szczęśliwą czy kryzysową. Podczas jednego ze szkoleń wolontariuszek usłyszałam: słowa są jak łódki, trudno je zawrócić. Pozostają w naszej pamięci, a ich ślad noszą doświadczenia, które to z kolei wpływają na nasze teraźniejsze zachowania, wybory, postawy.
-
Wartość psychoterapii sprawdzana jest przez to, co może zrobić dla tych, którzy cierpią. Gdy pomoc nie jest już możliwa, należy zapewnić wygodę; tam, gdzie nie ma żadnego komfortu, każda psychoterapia jest bezużyteczna. (Elizabeth Lukas)
-
Nigdy bardziej nie potrzebujemy pomocy i obecności drugiego człowieka niż wtedy, gdy śmierć stoi blisko, lęk paraliżuje, a my tak pragniemy żyć (Bryniarska, 2005)
-
Teoria asertywności zbudowana jest na założeniu, że każdy człowiek posiada podstawowe prawa, które powinny być respektowane przez środowisko. Umiejętność bycia asertywnym można ćwiczyć i rozwijać. Asertywność oznacza, więc uczciwość i szacunek wobec siebie i wobec otoczenia. W obrębie tej teorii wyodrębnia się cztery typy zachowań: - zachowanie bierne- dotyczy osób, które nie bronią swoich podstawowych praw i jednocześnie pozwalają innym ludziom je łamać; - zachowanie manipulacyjne- dotyczy osób, które uważają, że i one i świat nie są niczego warte, - zachowanie agresywne- dotyczy osób, które domagają się uznania własnych praw kosztem praw innych ludzi; - zachowanie asertywne- dotyczy osób, które bronią własnych praw i domagają się ich respektowania przez innych.
-
Należy lękać się takich ludzi, co jakiejś sprawie oddają serce i duszę, bo potem są czasem bez serca i bez duszy. (S.J. Lec) Każdy z nas w codziennych zmaganiach z rzeczywistością narażony jest na sytuacje, podczas których musi np. stawić czoło konfliktom międzyludzkim czy podejmowaniu decyzji, działaniu pod presją czasu na oczach swoich bliskich, współpracowników, przełożonych. Co zrobić, żeby z takich sytuacji, które niosą ze sobą przykre napięcia, frustracje, kumulowanie w sobie pokładów złości i agresji, a co za tym idzie powodują wyzucie nas ze spontaniczności, radości, kreatywności, wyrzeczenie się szacunku do nas samych i zadowolenia z pracy, dając w zamian przewlekłe zmęczenie, dolegliwości bólowe, bezsenność, wyjść z twarzą i czołem podniesionym? Aby pomóc własnemu szczęściu i zmienić taki stan rzeczy przyjrzymy się praktycznej jasnej stronie asertywności.
-
Diagnoza raka sprawia, że dotychczasowy świat wywraca się do góry nogami, że każda sfera życia człowieka nowego chorego - zostaje poddana próbie. Próbie, która obarczona jest bagażem wiedzy, przekonań, poglądów, opinii na temat nowotworów złośliwych i własnej choroby, bagażem całego spectrum skrajnych i dynamicznych emocji o małych amplitudach oraz bagażem dotychczasowych sposobów reagowania i działania w sytuacjach kryzysowych, do których bez wątpienia należy czas diagnozy choroby przewlekłej, naznaczonej – niekoniecznie słusznie – złą sławą.
-
Zadaniem artykułu, który zaczynacie Państwo czytać, jest pokazanie różnorodności w inności drugiego życia po raku. O blaskach tego życia z pewnością mówi się i pisze wiele, ale wszystkie cienie i odcienie jego szarości dopiero od kilku lat wyciągane są na światło dzienne i jaskrawo opisywane zarówno przez bezpośrednio ich doświadczających, jak też przez badaczy z kręgu medycyny, psychologii czy socjologii.
