Nasz Ekspert

Katarzyna Cieślak - NIE ODPOWIADA
NIE ODPOWIADA
-
Nigdy bardziej nie potrzebujemy pomocy i obecności drugiego człowieka niż wtedy, gdy śmierć stoi blisko, lęk paraliżuje, a my tak pragniemy żyć (Bryniarska, 2005)
-
Teoria asertywności zbudowana jest na założeniu, że każdy człowiek posiada podstawowe prawa, które powinny być respektowane przez środowisko. Umiejętność bycia asertywnym można ćwiczyć i rozwijać. Asertywność oznacza, więc uczciwość i szacunek wobec siebie i wobec otoczenia. W obrębie tej teorii wyodrębnia się cztery typy zachowań: - zachowanie bierne- dotyczy osób, które nie bronią swoich podstawowych praw i jednocześnie pozwalają innym ludziom je łamać; - zachowanie manipulacyjne- dotyczy osób, które uważają, że i one i świat nie są niczego warte, - zachowanie agresywne- dotyczy osób, które domagają się uznania własnych praw kosztem praw innych ludzi; - zachowanie asertywne- dotyczy osób, które bronią własnych praw i domagają się ich respektowania przez innych.
-
Należy lękać się takich ludzi, co jakiejś sprawie oddają serce i duszę, bo potem są czasem bez serca i bez duszy. (S.J. Lec) Każdy z nas w codziennych zmaganiach z rzeczywistością narażony jest na sytuacje, podczas których musi np. stawić czoło konfliktom międzyludzkim czy podejmowaniu decyzji, działaniu pod presją czasu na oczach swoich bliskich, współpracowników, przełożonych. Co zrobić, żeby z takich sytuacji, które niosą ze sobą przykre napięcia, frustracje, kumulowanie w sobie pokładów złości i agresji, a co za tym idzie powodują wyzucie nas ze spontaniczności, radości, kreatywności, wyrzeczenie się szacunku do nas samych i zadowolenia z pracy, dając w zamian przewlekłe zmęczenie, dolegliwości bólowe, bezsenność, wyjść z twarzą i czołem podniesionym? Aby pomóc własnemu szczęściu i zmienić taki stan rzeczy przyjrzymy się praktycznej jasnej stronie asertywności.
-
Diagnoza raka sprawia, że dotychczasowy świat wywraca się do góry nogami, że każda sfera życia człowieka nowego chorego - zostaje poddana próbie. Próbie, która obarczona jest bagażem wiedzy, przekonań, poglądów, opinii na temat nowotworów złośliwych i własnej choroby, bagażem całego spectrum skrajnych i dynamicznych emocji o małych amplitudach oraz bagażem dotychczasowych sposobów reagowania i działania w sytuacjach kryzysowych, do których bez wątpienia należy czas diagnozy choroby przewlekłej, naznaczonej – niekoniecznie słusznie – złą sławą.
-
Zadaniem artykułu, który zaczynacie Państwo czytać, jest pokazanie różnorodności w inności drugiego życia po raku. O blaskach tego życia z pewnością mówi się i pisze wiele, ale wszystkie cienie i odcienie jego szarości dopiero od kilku lat wyciągane są na światło dzienne i jaskrawo opisywane zarówno przez bezpośrednio ich doświadczających, jak też przez badaczy z kręgu medycyny, psychologii czy socjologii.