alberrta (offline)

Witajcie kochane dziewczyny. Zostałam zakwalifikowana do badań klinicznych w Centrum Onkologii w Warszawie - pembrolizumab. Jestem trójujemna, rozsiwew masakra: obydwa płuca, dużo węzłów i przerzut do łopatki. Mam 43 lata. Kochane jeśli przeszłyście przez badania kliniczne lub cokolwiek wiecie w tym temacie napiszcie proszę. Przerażają mnie te ciągłe badania TK, Scyntygrafie itp które są konieczną częścią tych badań. Mam mieszane uczucia. Napiszcie kochane PROSZĘ. W Warszawie będzie mnie prowadzić dr Ewa Szombara.

Beata40 dziękuję serdecznie

Konwalio i Anulcio. Super że o już za Wami Konwalio ja też mam BRCA. Przy profilaktyce drugiej piersi zbierał mi się taki płyn i chodziłam na ściąganie go strzykawką. To nie bolało, ale tej surowciy czy czegoś tam było dużo, czasem kilka strzykawek, ale przeszło w końcu i jest ok. Myślę, że to co jest u Ciebie to na pewno coś normalnego Anulciu po takiej operacji to jak najbardziej takie rzeczy się zdarzają. Pozdrawiam.Trzymajcie się.

Kochane dziewczyny. Dziękuję Wam bardzo, bardzo że napisałyście Annzaw nawet nie Wiesz jak bardzo czekam na takie słowa Ogromnie Ci dziękuję Braja, scyntygrafia zlecona przez onkologa tak na wszelki wypadek, bo kości mnie bolą zwłaszcza stawy i mój krzywy kręgosłup, ale większość tych bóli mam od lat, a po chemii bolą mocniej. Pozdrawiam Was serdecznie.

Witajcie kochane dziewczyny. Jestem niecałe dwa lata po amputaji guz 3xujemny G3 + BRCA. Tydzień temu w scyntygrafii wyszło duże prawdopodobieństwo meta do lewej łopatki sad smiley (rtg tego nie potwierdziło). Teraz czekam na TK. Markery podwyższone 41,4 (norma 31,3), fosfataza alkaliczna 155 (norma 104). Jestem załamana, próbuję się trzymać ale nerwy mi się rozsypały... nie wiem co robić ze sobą... Mam małe dzieci. Nie daję rady kochane tak strasznie się boję...Przed chwilą czytałam że przerzuty do kości to najczęściej 3-5 lat życia sad smiley sad smiley Jeśli możecie mnie czymś pocieszyć błagam napiszcie... Jeśli żyjecie z przerzutami już długo błagam napiszcie...BŁAGAM napiszcie coś pocieszającego...