amado (offline)

Spokój może i przychodzi.

Ale zaufanie to już nigdy nie wraca.

Dorciu

Ano tako nijako

Amadku no ciężko , trudno i...i........cóż powied/napisać.......

ale  jak  pisze  Marylka  "po burzy  przychodzi  spokój"   -  poczekamy  

prowadzenie/administrowanie forum takiego jak nasze wymaga mnóstwa pokory, delikatności, mądrości, życzliwego spojrzenia na świat, a przede wszystkim użytkowników, próby zrozumienia wszystkich, nawet gdy to jest trudne, gdy się nie rozumie, każda decyzja podjęta jednoosobowo, pochopnie, radykalna, nie do odwrócenia, pozostawia ślad, którego nie da się już zatrzeć . . . .

i nadal smutno i źle . . . .

pewnie nie Ty jedna masz takie odczucia, ja owszem również...

co pewnie nie jest żadną pociechą...

Amadku, czasem tak jest... wiem, że trudno się otrząsnąć po tym

jak nasze ideały / idee legną w gruz... trudno się podnieść, zaufać i iść dalej...

Masz prawo czuć sie źle, ale pamiętaj : po burzy przychodzi spokój...

Przytulam

jest mi źle, nawet bardzo źle; czuję się zagubiona, zdradzona, odarta z ideałów/idei; zaistniała sytuacja niby nie pozwala stać biernie, a jednocześnie nie widzę możliwości zrobienia czegokolwiek, by było tak jak moje sumienie/wrażenie/odczucie wskazuje, że powinno być; bardzo mi źle wewnetrznie w zaistniałej sytuacji, a pogarsza to fakt, że dzieje się to na naszym forum, z którym czuję się tak związana, które jest mi tak bliskie; stracilam zaufanie . . . .  trudno odzyskać spokój . . . poczucie bezpieczeństwa . . .

zostawiłaś mi ,więc ja się rewanżuje

Dzięki za słowa wsparcia Mam nadzieję, że siły wrócą, ale i że waga powróci do poprzedniego stanu bo trochę spadłam i zaczynam wyglądać jak szkielet